Het a-woord en de crisis

Minister F*ber van Asiel en Migratie verg*loppeerde zich toen ze het over het a-woord had in combinatie met het woord crisis. Dat mag je misschien wel denken, maar uitroepen niet. Dat kan gevolgen hebben, dan kan Nederland op het Brusselse matje worden geroepen en dan is het crisis. Dus is het nu slechts een probleem dat a-zoekers buiten moeten slapen of ergens na opgestapelde procedures onvindbaar zijn. En wordt er eentje teruggevonden, dan moet hij weg. Dat schiet niet op natuurlijk. Maar wat wordt er in de tussentijd gedaan aan de expatexplosie? ‘I know nothing… ik heb niets gezien en keek ergens anders naar.’

Ach, we zullen samen, met elkaar, verbonden – om in coronataal te spreken – er wel niet uitkomen.

In de jaren dertig van de vorige eeuw was er ook een crisis. Mijn opa was hier het slachtoffer van: werkloos geworden.

Zijn fiets en ook het derdehandsje van zijn dochter, mijn moeder, waren voorzien van een plaatje met een gaatje erin: de fiets van een steuntrekker, die geen rijwielbelasting hoefde te betalen!

Maar om iedere a-zoeker nu een fiets te geven met een plaatje en gaatje erin… Velen van hen kunnen niet eens fietsen, en fietsles is voorbehouden aan vrouwen met een migratieachtergrond, die de fiets – zonder plaatje met gaatje – én de helm mogen houden.

De Amerikanen gingen destijds veel positiever met de crisis om. Terwijl op iedere hoek van menig straat mensen uit wanhoop met hun waardeloos geworden aandelen van de daken sprongen in the sky die niet the limit was, maar de grond de harde werkelijkheid bleek te zijn, werd er tegelijkertijd ‘Prosperity is just around the corner’ (Herbert Hoover) van de daken geschreeuwd.

F*ck zeg, rare mensen die censurerende en blurrende Amerikanen. Met hun bijbel op tafel vermoordt dat kitscherige ‘Oh my Gosh’-volk elkaar. Juichen chauvinistisch hysterisch presidentskandidaat Kamala Harris toe, hoewel ze zich tot nu toe alleen maar heeft gepresenteerd door én vrouw én van kleur te zijn. Dat is mooi hoor, maar geen prestatie. Ze wordt gesteund door de Obama’s.

Obama, een prima president. Zijn vrouw was ook meteen geweldig. Samen speechend voor veel geld de wereld over. Alles beter dan Trump, maar Blinde Maupie: eerst zien en dan geloven voordat je mensen vereert.

En Nederland, stop met dat na-apen, je hoeft niet te schreeuwen en met modder te gooien, het kan ook anders, dat noemen we overleggen. Dat kan niet meer in het Torentje. Elk moment kan het in de fik vliegen. Dus schuift Schoof door naar het Catshuis waar telefoons ingeleverd moeten worden om de staatsveiligheid te waarborgen; de vijand luistert mee, zelfs als ze het over homofiele pinguïns hebben. Om nu te beweren dat het Catshuis een B&B Vol Liefde is… ik waag het te betwijfelen. Het zal niet lang duren of iemand wordt weggestuurd omdat zij het a-woord weer heeft gebruikt. Deze analyse heb ik niet van mezelf, maar uit betrouwbare bron: RTL Boulevard.

Reacties