Wapper de flap, dit lijkt wel The Truman Show

Als ik het kantoor verlaat en in de overdekte fietsenstalling sta, begint het net als vanochtend opeens weer flink te regenen. Ik haal het regenpak uit mijn rugzak en trek het aan. Vervolgens ga ik op weg naar huis. Onderweg is het donker, fietsers in korte broek en t-shirt racen alsof de duivel ze op de hielen zit en worden zeiknat.

Op de stoepen sieren groepen toeristen met paraplu’s het straatbeeld. Het is volop zomer en ruim 25 graden. Onder mijn regenpak transpireer ik me rot, maar mijn broek en t-shirt worden niet echt nat. Het is drie uur in de middag en erg donker. Straatlantaarns floepen aan. Het begint nu ook te onweren.

Corona neemt ook weer toe, vertelde mijn collega me vanochtend. Op flink wat afdelingen van het bedrijf stijgt dan ook het aantal ziekmeldingen. Met die gedachte in dit noodweer, denk ik opeens: ‘Wapper de flap, dit lijkt wel heel erg op The Truman Show‘. Zouden de bedenkers van die film door dit soort situaties op het idee zijn gekomen het verhaal voor de film te bedenken?

‘Meer corona’

Nog meer regen, hoor ik iemand in een studio zeggen. Een assistent drukt op de knop. „Nog meer regen” en ik fiets sneller. „En corona weer activeren”, luidt de stem van de regisseur. Een assistent drukt op de knop ‘Meer Corona’. „Nog meer oorlogen”, vraagt de assistent. De regisseur ziet dat ik aan de Gaza-oorlog denk en dat er ook beelden van de Russisch-Oekraïense Oorlog op mijn netvlies zijn gebrand. „Momenteel voldoende oorlog”, roept hij. Ik trap flink door en verheug me erop strak thuis te zijn en een warme kop thee te drinken, hoewel het volop zomer is en een koele frisdrank meer op zijn plaats is.

Een auto toetert, ik fiets door een diepe plas water en denk ‘Wapper de flap, dit is The Truman Show anno 2024′. Lachend kijk ik naar boven en hoor weer dat stemmetje van de regisseur uit de studio: „Hij heeft het in de gaten en lacht naar ons.” Dan hoor ik de assistent zeggen: „Maar hij weet toch niet waar we zijn?” Daarna is het stil. Verbinding verbroken. ‘Zo kan de fantasie dus met iemand op de loop gaan en zo ontstaan complottheorieën’, denk ik en zwaai in de camera.

Reacties