Bruikleners

Ik mag van mijzelf graag denken dat ik een rationeel en nuchter mens ben.

Bijgelovig ben ik niet en met onzin over kabouters, heksen en demonen moet je bij mij ook niet aankomen. Met uitzondering van de demonen en andere aanverwante fantasiefiguren in een goed geschreven boek.

Toch gebeuren er in mijn huis rare dingen. Spullen liggen niet meer op de plaats waarvan ik zeker weet dat ik ze daar heb neergelegd. Andere dingen verdwijnen helemaal zonder een spoor achter te laten om op een onverwacht moment weer op te duiken op die plaatsen waar ik al tien keer heb gezocht.

Er was een tijd dat er kinderen rondliepen in huis en dus was de schuldige voor het misplaatsen van spullen snel gevonden. Uit de rommel op de grond en onder het bed van de tienerkamer kwam ineens mijn verloren gewaande CD tevoorschijn of een glas waarvan ik allang dacht dat het ergens kapot in de vuilbak lag.

Archeologische vindplaats

Zo’n tienerkamer was een ware archeologische vindplaats en leverde na sporadische opruiming altijd vele verloren gewaande schatten op. Eigenaar van betreffende kamer was ook al vele malen gevraagd naar het vermiste item maar wist 100 procent, wat?!, 200 procent zeker dat hij/zij het niet had.

Deze kinderen zijn ondertussen allemaal volwassen mensen met een eigen huis en eigen spullen die al dan niet verdwijnen.

Deze reden voor het verdwijnen van spullen is dus niet langer relevant.

Alleen manlief en ik bewonen dit huis, samen met onze drie poezen en hond. De poezen willen weleens dingen van de tafel meppen om het vervolgens onder een kast te verstoppen, maar deze zaken vind ik snel terug tijdens het stofzuigen.

Dus ook zij vallen af als potentiële daders.

Foetsie, pleithuizen

Laat ik een voorbeeld geven. Ik bezit al jaren een borsteltje. Het is mintgroen van kleur met gebogen, dunne ijzeren pinnen, netjes bijeen in een rechthoek. Een ideaal borsteltje is het. Makkelijk schoon te maken na gebruik en het neemt niet veel plaats in in de la.

Er zijn twee lades waarin ik het borsteltje opberg. Of de lade van de zwarte kast waarop de televisie staat, of in de rechter lade van het kersenhouten dressoir.

Vier maanden geleden was het borsteltje ineens verdwenen. Weg, foetsie, pleithuizen. Nergens te vinden. Beide lades van het zwarte kastje leeggeruimd, direct opgeruimd, maar geen borstel.

Dan de rechter lade van het dressoir uit- en opgeruimd, wederom niets te vinden. Daarna alle kasten doorzocht van de huiskamer, de keuken, badkamer, slaapkamer en logeerkamer. Nergens was ze te bekennen, mijn o zo handige borsteltje.

Doodleuk

Tot zo juist. Ik pak mijn portemonnee uit de linker lade van het zwarte kastje om er een paar losse euro’s in te doen. Terwijl ik de portemonnee terugleg in de la, valt mijn oog ineens op iets mintgroens. Na vier maanden van grondig en minder grondig doorzoeken van ons huis, door zowel mijn man als mij, ligt daar ineens ‘het’ borsteltje. Doodleuk in de la, diezelfde la die wij meermaals hebben doorzocht, ondersteboven hebben gekiept. Gewoon op de plaats waar ze normaal gesproken hoort te liggen alsof er niets gebeurd is.

Zouden ‘De bruikleners’ dan toch bestaan?

Reacties