Ik zag twee beren broodjes smeren

O, dat was een wonder. Want dat moeten heel knappe beren zijn geweest.

Hun neus vertelt hen op 2 kilometer afstand dat er iets eetbaars voorhanden is. Broodjes of zalm, maakt niet uit. Maar of beren echt kunnen smeren? Met een mes? Niemand heeft het ze ooit zien doen. Maar dat betekent nog niet dat ze het niet kunnen leren, als ze de kans krijgen.

Alle leven kan leren door interactie met de omgeving.

Virussen maken gebruik van de natuurkundewet van impuls: als iets aan de ene kant een duw krijgt, vliegt het de tegenovergestelde richting uit. Ze triggeren een niesreflex en daarmee die impuls. Hatsjie! Op naar een nieuwe neus. Alleen een nies in de elleboog of een mondkapje kan virussen vertragen, zodat er minder besmettelijks in de lucht komt. Ja, mensen leren ook wel wat. Soms.

WortelWijdWeb

Planten kunnen geluiden van bladknagende insecten detecteren en daarop reageren met de aanmaak van bitterstoffen. Hè bah, zegt zo’n insect en maakt dat hij wegkomt. Bomen hebben een WortelWijdWeb uitgevonden. Ze hebben dat netwerk ingericht met behulp van schimmeldraden en daarlangs kunnen ze elkaar allerlei berichten sturen net als wij met onze internetmedia.

Kraaien zijn ook superslim; ze hebben zelfs verstand van kosmologie. Ze weten wat aantrekkingskracht is: een grote massa trekt een kleine aan. Ze zijn dol op walnoten maar krijgen die harde dop niet open. Dus laten ze de aarde een handje helpen door zo’n noot al vliegend uit de bek op een harde oppervlakte te laten vallen, zodat hij barst. Op daken, stoep of straat en als u pech hebt, op uw auto. Nou snapt u ook waar al die walnootdoppen vandaan komen, zonder dat er een walnotenboom te zien is.

Superhond

Zoals gebruikelijk werd het Nieuwjaarsconcert afgesloten met de Radetzkymars. Ook een slechtziende vrouw was met haar hulphond aanwezig. Heel het concert bleef hij rustig liggen. Tot die mars. De dirigent begon het publiek te dirigeren: klap klap klap. En gaf hij het stopteken. En weer: ja, klappen maar… Dat kon de eigenares van die hond natuurlijk niet zien. Ze begon steeds te laat met klappen en hield er ook te laat weer mee op. Maar de hond zag de signalen van de dirigent en snapte ze.  Als de dirigent de inzet aangaf, duwde de hond zijn kop tegen haar been. Klappen, jij. En als de orkestleider ‘ho’ deed, dan corrigeerde de hond haar met zijn poot. Ophouden, jij.

Hulphonden merken alles van hun baas. Ze waarschuwen voor gevaar en begeleiden hem buiten en binnen. Dan is het met die zorgrobots maar behelpen. Die kunnen eigenlijk niks en hun gebruiksaanwijzing is te ingewikkeld. Ze staan in de weg. En lief zijn ze ook niet. Dus geef iedere eenzame hulpbehoevende een hulphond. Die maakt het baasje vrolijk, actief en weer mobiel.

Vermarkting

Helaas wordt er ernstig gestudeerd op een manier om alle hulp- en huisdieren voor gewone mensen totaal onmogelijk te maken. Door de vermarkting van dierenzorg. Net als bij mensenzorg wordt die alsmaar duurder dankzij een belastingontduikers-maffia die alle praktijken opkoopt. En daar bovenop komt een superdure, want verplichte, dieren-ziektekostenverzekering, waar veel mensen gewoon geen geld voor hebben. Dat hebben ze voor de mensenverzekering immers ook al niet. Maar daar krijgen ze tenminste nog een toeslag voor.

Als dierentuinen, kinderboerderijen of zelfs houten draaimolenpaarden ooit echt worden verboden, zien veel mensen straks nooit meer twee beren broodjes smeren. Dus ook geen natuurwonderen. Die worden een rijkemans-hobby. Maar er moet via allerlei belastingen wel stevig voor betaald worden. Waar hebben we dat meer gehoord?

Dat verdienmodel gaat de liefde voor de natuur vast enorm bevorderen.

Reacties