Plagi-jager?

Vorige week had ik een van mijn Rolling Stones-poems op Mick Jagger’s fanpage gepost om mijn dichtbundel meer bekendheid te geven. De titel van de poem: ‘Catch it if you can’.

In deze bundel ‘My idol, my fan’ bied ik de lezer een honderdtal gedichten aan waarin ik de frontman en zijn succesvolle rock ‘n roll band psychologisch en filosofisch analyseer. De volgende ochtend had mijn idool dit gedicht geliked. Hij had zelfs een korte reactie gegeven: “Hey Claude, do you want me to sign your poetrybook?” Enthousiast antwoordde ik meteen: “Yes of course Mick, that would be nice.”

Maar plots merkte ik iets vreemds op aan dit contact, de berichten waren verzonden door een zekere Mick Jager, met een letter ‘g’ te weinig. Deze man vroeg bovendien of ik een van mijn gedichten wilde verzenden. Was de tachtigjarige sir Jagger dementerend? Ik post immers al vijf jaar mijn odes aan zijn FB-adres.

Ik had echter al snel door dat de man die mij nu mailde fake was en ik vermoedde dat hij mijn dichtwerk wilde plagiëren, want deze Mick Jager begon op mij te jagen alsof ik zijn prooi was: “Where can I see all your Jaggerpoems?” Bij mij gingen de alarmbellen af. Snel had ik een gedicht in mijn hoofd om deze charlatan de stuipen op het lijf te jagen, er was geen tijd te verliezen dus schreef ik deze poem in een recordtempo, jawel in exact 60 seconden:

I’LL BE WATCHING YOU
My brother the engineer warned me
for so many Mick Jagger fakers on pc
they read my work on the fb-fanpage
so I will watch them if they plagiate
my precious rolling stones poetry!

Voorlopig houdt de plagi-jager zich gedeisd. Oeps, mijn smartphone piept. Nog een reactie op mijn poem ‘Catch it if you can’. Deze keer van de Stonesgitarist Ron Wood. Alweer een faker? Ik stuur het fb-bericht ter controle naar mijn broer en zing hoopvol Chuck Berry’s song: “Ronnie be… Wood’. Jawel, in mijn eigen woorden, ik wil immers geen oppermachtige roemrijke heren plagiëren.

Reacties