Vol verwachting…

Beste lezer, zoals een blind paard steeds zijn hoofd stoot, zo ben ik elke tweede helft van de week al bezig met het mijzelf verheugen op het aankomende weekeinde.

Vol verwachting beeldt ik mij dan al helemaal in wat ik ga doen, grote plannen komen er in mij op over hoe ik mij ga ontspannen en de naderende vrijdagavond doorbreng.

De positiviteit in mij krijgt de overhand en ik ga vrolijk en opgeladen richting huis met al mijn goede plannen.

Mijn man is komt goed gemutst van zijn werk (denk ik), een borrelplank in plaats van een prakje en het wordt natuurlijk een heel romantische avond.

De schat

De avond ervoor heb ik er al voor gezorgd dat het huis aan kant is en de benodigde boodschappen in huis zijn. De ramen zijn helder, de was is gedaan en ik hoef eenmaal thuisgekomen alleen maar de kaarsen aan te doen, de borrelplank te bereiden en mijzelf op te frissen om mij daarna te verdiepen in welke film het gaat worden die avond.

Eenmaal klaar voor al het leuks dat komen gaat die avond, komt mijn lief thuis. Hij omarmt mij, zegt dat het huis en ik er geweldig uitzien en vraagt of hij mij ergens mee kan helpen, de schat!

Vervolgens gaat het hele weekeinde volgens plan, we slapen een beetje uit, eten croissantjes met roomboter en jam, liggen in bad en bed, we maken een lange wandeling met de hondjes waarna we op een mooi terras neerstrijken voor een heerlijke lunch.

De zondag staan we wederom wat later op, het zonnetje schijnt en we maken een boottochtje met proviand uit een mooie mand met heerlijke delicatessen. Een heerlijke middag die eindigt  met een gezellig etentje met onze kinderen.

De werkelijkheid

Het was een magisch weekeinde, precies zoals bedoeld en we kunnen er weer helemaal tegenaan.

In werkelijkheid gaat het toch net even anders. Na het werk race ik doodmoe naar huis, ben blij als ik nog wat boodschappen kan scoren en thuisgekomen flans ik snel iets te eten in elkaar.

Ik prop een was in de machine, laat de honden uit en ruim rondslingerende troep op die ik niet zelf gemaakt heb. Het positieve gevoel ebt weg bij het zien van zoveel klusjes die ik nog wil doen alvorens ik mij kan overgeven aan de volledige ontspanning.

Manlief komt thuis na een overvolle werkweek, zet zijn schoenen bij de deur want deze ‘moet ik zo weer aan’ en ploft op de bank neer waarna hij een ‘uurtje voor zichzelf’ neemt en zich afsluit van alles om zich heen. Ik ben ondertussen nog aan het rennen om de Tsunami aan klusjes in te halen en als het etenstijd is zitten we samen met een bord hussel op de bank.

Uitgevloerd

De vermoeidheid overvalt mij zo zittend en na het eten moet en zal ik gaan ontspannen! Dit moment is al verlegd en ook een beetje voorbij maar dat geeft niet houd ik mijzelf voor. Het kan nog! Het kan nog steeds een legendarisch mooi weekeinde worden. De avond word vervolgd door het aanzetten van een film die we allebei mooi vinden en waar we vervolgens de helft misschien maar van zien omdat we uitgevloerd op de bank liggen. Een laatste rondje met de hondjes en daarna dan maar lekker onder de wol.

Die zaterdagochtend worden we veel te vroeg gewekt door de buurman die zijn houtvoorraad wil aanvullen met mooi gezaagd stammen en het scherpe geluid van de kettingzaag doet ons besluiten uit bed te gaan en over te gaan tot de klussen die zijn blijven liggen.

We gaan ieder ons weegs en tijdens de lunch maken we plannen voor de zondag die vast geweldig leuk gaat worden. Een tochtje over de rivier in ons bootje, lekker de beentjes omhoog en verder het heerlijke niksen…

Wegwezen

Zondagochtend, de buurman kent geen zondagsrust en het gesneer dringt wederom ons slaapkamerraam binnen. We zijn dan ook vroeg op, zo duurt de dag lekker lang, de boel die mee moet naar de boot inpakken en wegwezen!

Eenmaal aangekomen in de jachthaven betrekt de lucht, regen, de hele middag. We rommelen nog wat aan, kiezen ieder een bank uit om op neer te ploffen en brengen onze middag half tukkend door. Aan het einde van de middag begeven wij ons huiswaarts, de kinderen komen gelukkig nog eten, een gezellige afsluiting van het weekeinde.

Ik neem mijzelf het plan voor om geen plannen meer te maken voor wat betreft het volgende weekeinde, maar het blinde paard in mij is hardleers en voorpret is ook pret, nietwaar?

Alvast voor iedereen een mooi weekeinde.

Reacties