Vastzittende dopjes en papieren rietjes

Weer giet ik, in een poging iets uit mijn flesje te drinken, de helft niet in maar naast mijn mond. Dit aangezien er een vastzittende dop in mijn mond hangt wat het uiterst lastig maakt om normaal te drinken.

Toch zou deze ‘vastzittende dop’ het ons juist makkelijker moeten maken.

Als ik een beetje rondvraag over deze ontwikkeling, lijkt vooral de jongere generatie het vooral als makkelijk te ervaren. Want nu raakt de dop tenminste niet meer kwijt, terwijl de wat ouder garde dezelfde problemen ervaart als ik.

Typisch..

Ik probeer ook deze keer de dop eraf te trekken. Helaas gaat de rest van de inhoud er nu ook aan want mijn god, die dop zit verdomd vast.

Nog zoiets vreselijk makkelijks.

Ja, super efficiënt.

Muntje en lege beker

Ga je tegenwoordig naar een feestje of festival, dan krijg je bij binnenkomst een muntje dat je de eerste keer dat je wat te drinken gaat halen inlevert. Zo niet, dan betaal je dubbel.

Vervolgens is het dan geen muntje, maar je lege beker die je in moet ruilen bij het kopen van een nieuw drankje. Die lege beker hoor je dus de godganse dag bij je te houden.

Dat gaat me niet best af.

Al zoekend naar mijn lege plastic beker besef ik dat die vast nog bij het andere podium staat.

Na die al kwijt geraakt te zijn en ik dus twee keer zoveel betaal, probeer ik mijn lege beker bij me te houden. Maar waar in godsnaam? UIteindelijk eindigt de beker opgepropt in mijn al veel te kleine tasje met al veel te veel spullen. Shit, er zat nog een laagje bier in. Mijn tas en inhoud zijn vochtig en alles ruikt naar bier. Zucht, wat een gedoe.

Goed doel

Natuurlijk, het uiteindelijke doel, namelijk minder rotzooi en verduurzaming, is natuurlijk een goed doel. Maar kan dat nou niet anders?

Ook heel duurzaam: de papieren of kartonnen rietjes die me de rillingen bezorgen, iedere keer dat ik eruit drink.

Tenminste, als ik al aan drinken toe kom. Want dat rietje moet er ook nog in en die fucking rietjes zijn weer niet stevig genoeg om ze er gewoon lekker in te duwen. Als het dan uiteindelijk is gelukt, is het rietje zo goed als onbruikbaar en slurp je druppel voor druppel op wat er nog uitkomt, soms samen met wat week papier dat is los geraakt.

Volgende keer maar mijn eigen rietje meenemen naar de Mc Donald’s.

Wellicht is het een kwestie van tijd en schrijf ik volgend jaar over hoe makkelijk ze het ons hebben gemaakt met bekerhouders en dopjes die je naar boven kan klappen zodat ze niet in de weg zitten…

Leve de weg naar duurzaamheid maar dan wel efficiënt graag.

Reacties