De roemruchtige Dudok-appeltaart

Als ik terugdenk aan mijn ontmoetingen met mijn dierbare broeder Adil, doet Dudoks appelgebak me altijd glimlachen. Het is een ritueel geworden, een herkenbaar patroon dat ons verbindt, ondanks de afstand tussen ons.

Adil, een geboren Marokkaan zoals ik, heeft de afgelopen twee decennia in Dubai gewoond vanwege zijn werk, maar onze band is nooit vervaagd. Het eerste wat we doen als hij terugkeert naar Nederland, is afspreken bij Dudok op de Meent in Rotterdam.

Op een plek waar herinneringen samensmelten met de geur van versgebakken appeltaart, kan ik niet anders dan terugdenken aan onze avonturen door de straten van Rotterdam. We zitten daar, proevend van Dudoks legendarische appeltaart, terwijl we lachen om onze jeugdige overmoed. De herinneringen vliegen over tafel, als een maffe draaimolenrit door de tijd. We halen herinneringen op aan de dagen dat de Lijnbaan ons speelterrein was, onze avonden in Nighttown, waar de stad leek te pulseren van energie, en onze capriolen in de Bijenkorf, waar we ons als ware ontdekkingsreizigers voelden.

We herinneren ons de donderdag- en vrijdagavonden in Nighttown, waar Ronald Molendijk als resident-DJ de nacht tot leven bracht. De beats waren onweerstaanbaar, en wij waren de koningen van de dansvloer. Niet te vergeten de legendarische MTC-feestjes in het WTC-gebouw. Die avonden waren episch, vol muziek, dans en onvergetelijke momenten.

Spanning en vreugde

Maar te midden van alle grappen en grollen besef ik dat het niet alleen gaat om de smaak van Dudoks appeltaart, hoe verrukkelijk die ook mag zijn. Het gaat ook om de spanning en vreugde die ik voel als Adil uit Dubai komt en we elkaar weer ontmoeten, alsof de wereld even stilstaat en we terug zijn in onze vertrouwde omgeving.

En terwijl we genieten van ons gebak, omringd door gelach en herinneringen, kunnen we niet anders dan dankbaar zijn voor de vreugdevolle chaos die ons leven kleur geeft. Voor ons is Dudok meer dan alleen een café; het is onze plek om herinneringen op te halen en om samen te zijn met onze jeugdvrienden. In de drukte van het centrum van Rotterdam vinden we een moment van rust, omringd door de geur van versgebakken gebak en de geluiden van onze lachende vrienden. Het is een oase van vertrouwdheid te midden van de chaos van het stadsleven.

We delen verhalen en grappen, vaak doorspekt met humor en spot over zowel Marokkaanse als Nederlandse vooroordelen. Elke hap van het appelgebak lijkt een herinnering te zijn aan vroegere tijden, aan onbezorgde jeugd en aan vriendschap die blijft bestaan, ondanks de tijd en afstand.

Meer dan taart

Het roemruchte Dudok-appelgebak heeft iets magisch. Het is meer dan een taart; het is een symbool van onze gezamenlijke geschiedenis. De knapperige korst, de sappige appels, de perfecte balans tussen zoet en zuur – elke hap brengt een vloedgolf aan herinneringen met zich mee. Het is alsof je een stukje van je jeugd proeft, verpakt in deeg en suiker. Voor ons is elke ontmoeting bij Dudok een feest, een kans om te vieren dat we er nog steeds zijn, samen, ondanks alles.

Dus zitten we daar, tegenover elkaar, genietend van ons gebak, van onze herinneringen, van onze vriendschap. Een smaak die de tand des tijds heeft doorstaan, een symbool van thuis, van warmte, van verbondenheid. Want in de warmte van dit café, te midden van deze heerlijke lekkernij, weten we dat vriendschap geen grenzen kent, dat liefde geen afstand kent. En wanneer we samen genieten van ons gebak, weten we dat we thuis zijn, waar ter wereld we ook zijn.

Reacties