Rood-groen goud

„Rabarber wordt zelfs een delicatesse.” In rode letters letters stond dat vorige week te lezen in een landelijk ochtendblad. De prijzen van groenten, als het al verkrijgbaar is, rijzen de pan uit.

Laten wij nou gezegend zijn met een lap grond van 570 vierkante meter. Aan de rand van ons dorp is een volkstuincomplex en wij zijn een van de vele hobbyboeren. Hobby, het woord zegt het al, het is een liefhebberij om met onze handen in de grond te wroeten. Wij moeten er niet onze boterham mee verdienen. Al is het wel de bedoeling dat we de vruchten, bloemkolen en wat de tuin op dat moment ook  biedt, plukken als beloning voor het harde werken.

En net als de boeren mopperen wij dat het een lieve lust is, vooral over het weer. Het is te droog, te warm, te nat, te koud, te wisselvallig. En is het niet het weer waar we over klagen, dan zijn het wel de slakken die zich tegoed doen aan de malse sla, de coloradokever die het groen van de aardappels kaal vreet en de luizen in de kersenbomen. O ja, ik vergeet het onkruid nog, dat is al net zo’n plaag.

Krioelende menigte

Sinds een paar jaar volgen we het principe van niet spitten of freezen. Het onkruid wordt daar niet minder door, wel is de bodem een stuk gezonder geworden. Steek een spade in de grond, woel het een beetje om en voor je ogen opent een nieuwe wereld. Wormen in allerlei diktes en lengtes, pissebedden, duizendpoten, spinnen en nog meer beestjes die ik niet allemaal bij naam kan noemen. Deze krioelende menigte houdt de bodem luchtig. De overvloedige regenval van de afgelopen periode heeft onze lap dan ook geen schade berokkend.

Toch is deze leuke hobby er ook een van hard werken, teleurstellingen incasseren als een oogst  mislukt of de mais er mooi uitziet, maar niet te pruimen is. In elk geval heb ik vandaag rood-groen goud geoogst. Met bijna 3 kilo rabarber in mijn tas fietste ik naar huis. Die winst is binnen.

Reacties