Maatschappelijke dienstplicht (tegen minimumloon)

Zo nu en dan hoor ik vanuit de politiek een pleidooi voor de brede invoering van een maatschappelijke dienstplicht. Of ik lees in een ingezonden brief iets over de herinvoering van de militaire dienstplicht. Allemaal om de al dan niet ontspoorde jeugd weer in het gareel te krijgen.

Ik moet dan altijd heel diep zuchten (het geluid van zo’n ouderwetse fietspomp die je helemaal uittrekt en dan zelfstandig weer omlaag laat zakken). Want hoewel het met de zorg, de post, de kinderopvang, de energievoorziening, huisvesting en het onderwijs niet is gelukt, is dit nou juist iets wat je wél aan de markt kan overlaten. Om specifiek te zijn: de supermarkt.

Nergens heb ik zoveel over de maatschappij geleerd als daar. Zo leerde ik wat een nuttige bijdrage levert aan de maatschappij en wat niet (ik denk dan aan die caissière die bij het nawegen in elk zakje groente en fruit en gat maakte, zodat de lucht eruit kon en de klant niet te veel betaalde).

Twee halfjes

Ook leerde ik inschatten wat de grenzen van klantvriendelijkheid zijn (zoals de caissière die ongevraagd bij het afrekenen altijd twee halfjes brood in één zak propte, zodat ze een heel brood kon aanslaan. Dat scheelde voor de klant dan een cent ten opzichte van twee halfjes, maar het geplette brood vroor in de vriezer samen tot één onbruikbare baksteen-achtige constructie).

Respect voor autoriteit leerde ik er ook (de supermarktmanager was ook degene die mijn uren goedkeurde voor uitbetaling) evenals het omgaan met externe elementen waar je zelf geen invloed op hebt, maar wel heel veel last van hebt (het verwende zoontje van de supermarktmanager).

Hoge poten

En onderschat ook de maatschappelijke functie van  de supermarkt niet. De manisch depressieve man die iedere zaterdag een uur bij je balie kwam staan, omdat jij de enige was waaraan hij zijn verhaal kwijt kon, de jongere van het speciaal onderwijs die nooit het niveau zou halen, maar toch werkervaring mocht komen opdoen (50 procent van de loonkosten werden vergoed door het UWV, maar toch…) en het verlenen van slachtofferhulp aan de vrouw die op hoge poten kwam klagen dat de koffie uit het apparaat voor klanten altijd zo lauw was en de week erop een uur met haar voet in een emmer water moest omdat ze gloeiend hete koffie over haar pump had laten vallen.

Dus voor de moraalridders onder de politici: stop met die proefballonnetjes en laat de jeugd in plaats daarvan verplicht een bijbaan hebben in de supermarkt. Alleen maar voordelen: ze ontvangen netjes minimumloon, maken zich nuttig voor iedereen in de maatschappij en de schappen met WC-papier zijn eindelijk eens bijgevuld, zodat ik niet altijd eindig met dat B-merk-schuurpapier.

Reacties