De hel dat ben je zelf

Ik hoor mijn buren van ons Fabiolapark in de lift meer en meer klagen over het gras dat altijd groener is aan de overkant. Ja, ze worden pisnijdig als de dokterszoon elke ochtend voorbij raast met zijn decadent dure motorbike. Ze worden geprikkeld en niet alleen door het hoog aantal decibels.

„Ja Claude, er is veel jaloersheid in de wereld”, fluistert de poetsvrouw die elke voormiddag, badend in het zweet, onze vijftien etages heerlijk laat ruiken en de marmeren vloer doet glinsteren. En ik bedenk: ‘Jaloersheid en ontevredenheid?’ Ik snap er niks van, want als je hoog en droog in dit flatgebouw woont en kan genieten van het verre uitzicht op de Antwerpse haven, mag je best dankbaar zijn. Nee, het woord ‘jaloersheid’ staat beter niet in je woordenboek.

Ooit studeerde ik naast psychologie ook filosofie en wat mij bijblijft is de beroemde quote van de doemdenker Sartre: „L’enfer c’est les autres; De hel dat zijn de anderen.” Jawel, de buren van de lagere klasse ondergaan dagelijks de kwellingen veroorzaakt door de hogere klasse die hen uitdagen met hun oogverblindende juwelen en hun peperdure merkkledij. De snobs hier kleineren de eenvoudige mens openlijk, ook soms in de buurtwinkels. Op een bankje in het buurtpark luister ik naar de klachten van de misérables. Zo dacht ik lange tijd: ‘Sartre heeft het goed gezien met zijn donkere zwarte bril en zijn quote destijds’.

Gedonder en bliksem

Vanwege een akelig voorval vorige week hing er voor mij gedonder in de lucht en levensgevaarlijke bliksems. Met alle gevolgen vandien: mijn brein produceerde ineens een rollercoaster van negatieve gedachten en emoties waardoor ik fysiek en mentaal verlamd was. Maar deze ochtend kleurde de hemel felblauw bij een mooie zonsopgang. De nacht brengt raad en inderdaad, plots zag ik het hele probleem glashelder. Glimlachend bij een kopje cappuccino, kwam ik zonet tot de volgende conclusie: ‘Haat, jaloersheid, bitterheid en angst: het is niet de schuld van de anderen. Het zijn je eigen innerlijke demonen, ja, het zit vanbinnen. L’enfer c’est toi-même. De hel dat ben jezelf.’

Ik ga er hier niet langer over doorbomen want ooit zal ik mijn kennis en levenservaring over dit onderwerp met scherpe pen neerschrijven. Hopelijk troost ik de gekwelde buren zo een beetje want in mijn wetenschappelijk werk zal te lezen staan: ‘De dokterszoon is on the highway to… hell.’

Reacties