Evaluatie

Voorbij de huidige evaluatie-maatschappij lonkt een paradijs waar oververhitte en sufbevraagde consumenten met rust gelaten worden. Want, werkelijk: bij iedere scheet die wij met de wereld delen komt online de vraag ‘Wat vond u van deze ervaring?’ Nou, dat ga ik u vertellen.

We doen zelf mee aan die onzin. Soms is er een beloningsmodel. Een korting, een ‘customer bag’, of kans op het winnen van…? Een prijs! Stik alstublieft in uw colostomy bag. Ik wilde slechts iets weten, doen en wil na deze ervaring nooit meer iets met u te maken hebben.

En: boeken wij nog wel eens een tafeltje, een ticket, een huisje of een huurauto zonder eerst de reviews door te nemen? Ik lees persoonlijk liever een leuke column of de ingrediëntenlijst op een potje pindakaas. Het zal over het algemeen wel goed zijn? Juist door die review-maatschappij.

Iconoclast

De banken. Groot geworden door Klein te knechten. Vooruit: als ik op kantoor mag komen, koffie krijgt zelfs èn ook nog een gedegen advies over mijn hypotheek, dan vind ik een vraag naar de ervaring gerechtvaardigd. Maar automatisch, na elke overschrijving? Doe even normaal, zeg! Op de SNS-site heb je vijf vrolijke icoontjes, mannetjes, die van links naar rechts steeds roder aanlopen. Het linker ventje is het zonnetje in huis, ‘hij op rechts’ krijgt bijkans een beroerte. Of u, ongeletterde, er eventjes één wilt aanklikken.

Ik ben al anderhalf jaar met SNS Bank in een ‘psychosociaal’ experiment verwikkeld. Na iedere ‘transfer’ – ook hier vloeit het geld niet via een trechter maar via een rioolbuis weg – klik ik op het rode mannetje. Daaronder een vrij tekstveld: ‘Waar kunnen wij onze service aan u nog verbeteren?’ Dan gaan bij mij de sappen der inspiratie stromen, hoor. (Het gaat hier om een bloody overschrijving.) Een tijdlang vulde ik er in dat het mij aangenaam leek als er na mijn interactie met het bankwezen een pizza bezorgd werd. Ik wisselde tussen acht klassiekers – ja, ook die met ananas – zodat de algoritmes mijn smaak goed zouden leren kennen. Reactie bleef hoegenaamd uit. Even dacht ik: ‘Jullie vragen naar de ervaring van mensen, daar zitten correspondenten klaar?’

Specs

„Iets scherper, iets duidelijker dan?” Ik vroeg een paar maanden ‘of daar appetijtelijke jongedames zitten’ en of die mij na al dat overschrijven een ontspannend striptease-clipje konden sturen. Ik gaf zelfs de ‘specs’ op – alles voor die algoritmes. Nul reactie! Dit, terwijl iedereen weet dat ik best aardig ben opgedroogd.

Een beetje desperaat greep ik naar het laatste machtsmiddel. Geïnspireerd door ons tijdgewricht: de suggestie dat lezer dezes zich na mijn overboeking door de kop kan schieten. Ik heb de deurbel uitgezet.

Reacties