De onzichtbare realiteit

Hey daar, lezers! Stel je voor: je zit op de bank, je favoriete serie te bingewatchen, je popcorn is lekker gezouten of zoet en plotseling… BAM! De kamer wordt een beetje wazig en het voelt alsof je hersenen besluiten om een einde te maken aan jouw plannen en een feestje te bouwen zonder uitnodiging. Welkom in de wereld van epilepsie!

Ja, epilepsie. Misschien heb je er weleens van gehoord, een aandoening waarbij je hersenen zich gedragen als een meterkast waarbij enkele of alle stoppen doorslaan. Iedereen weet wel wat een meterkast is, maar als dit in je hersenen gebeurt, begrijpt bijna niemand het echt. Het kan ook zijn dat je nog nooit van epilepsie hebt gehoord. Geeft niet. Laat me je (zo goed als ik kan) door dit mysterie heen loodsen, met een gezonde dosis humor.

Epilepsie is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door terugkerende aanvallen. Een misvatting is dat mensen met epilepsie altijd bewusteloos raken en stuiptrekkingen krijgen. Ook wel de bekende ‘grote aanval’. In werkelijkheid zijn er vele soorten aanvallen, variërend van staren en korte pauzes tot kleine, herhaalde bewegingen zoals knipperen of smakken. Er zit overigens nog veel tussenin. De medische termen zal ik je besparen.

Wanneer of hoe vaak

Het is natuurlijk niet zo dat iemand op een ochtend wakker wordt en denkt: ‘Weet je wat, vandaag heb ik zin in een aanval.’ Nee, het komt door een verstoring in de elektrische activiteit van de hersenen. Net als bij een kortsluiting in een meterkast, weet je nooit precies wanneer of hoe vaak het gaat gebeuren – of dat nu dagelijks, wekelijks of maandelijks is. Gelukkig zijn er ook mensen die door middel van medicatie goed zijn ingesteld en vrij zijn van aanvallen.

Laten we nog wat over epilepsie uit de weg ruimen. Eén van de grootste misvattingen is dat je iemand tijdens een aanval moet vasthouden. Absoluut niet! Het beste wat je kunt doen, is de persoon veilig houden door scherpe objecten uit de buurt te halen en zelf rustig te blijven. Een andere veelvoorkomende misvatting is dat epilepsie altijd vanaf de geboorte aanwezig is. Niks is minder waar, het kan op elke leeftijd ontstaan.

Hebben maar niet zijn

Dus de volgende keer dat je iemand ontmoet met epilepsie, behandel ze dan niet anders. We hebben epilepsie, maar we zijn het niet. Wees begripvol en empathisch. Humor kan soms helpen, maar niet iedereen stelt het op prijs. Dus let een beetje op voordat je zegt: „Als je in bad ligt, gooi ik m’n vuile was er wel bij.”

Met een knipoog en een glimlach, laten we het taboe rond epilepsie doorbreken en eens meer aandacht en begrip verspreiden voor deze aandoening. Kleine moeite, groot gebaar.

Reacties