De tranen van verhuurders

Verhuurders vrezen huur terug te moeten betalen na gerechtelijke uitspraken: een tragedie in de wereld van vastgoedexploitatie. Want ja, wie houdt er nu van het teruggeven van geld? Zeker niet als het gaat om die vervelende huurders die al jarenlang stilletjes klagen, terwijl ze al die tijd gewoon hun dure koffies bij Starbucks kunnen blijven halen.

Het is hartverscheurend om te zien hoe deze arme, zielige verhuurders nu moeten vechten voor hun welverdiende euro’s. Die jaarlijkse huurverhogingen waren natuurlijk niet bedoeld als een vorm van diefstal, nee, ze waren een uiting van liefde en zorg voor de portemonnee van de verhuurders.

En laten we niet vergeten wie hier het echte slachtoffer is: de arme, zielige pensioendeelnemers! Hoe moeten zij nu genieten van hun welverdiende oude dag als ze niet kunnen profiteren van de exorbitante huurprijzen die worden opgelegd aan de wanhopige huurders?

Nuttige dingen

Maar laten we vooral medelijden hebben met de verhuurders, die mogelijk miljarden euro’s moeten terugbetalen. Het is niet alsof ze die euro’s kunnen besteden aan nuttige dingen, zoals het onderhoud van hun woningen of het verbeteren van de levenskwaliteit van hun huurders. Nee, die euro’s waren bedoeld voor hun eigen kleine privé-eiland in de Bahama’s.

Dus laten we hopen dat rechtvaardigheid zegeviert en deze arme verhuurders gespaard blijven van de gruwel van het teruggeven van geld aan die vervelende huurders. Want laten we eerlijk zijn, wie heeft er nu echt belang bij een eerlijke huurprijs? Zeker niet degenen die al die tijd hebben geprofiteerd van het uitbuiten van de huurmarkt. Lang leve de verhuurders, de echte slachtoffers van deze hele situatie!

Reacties