Tango, Timmy en Tinnitus

We zaten buiten en iedereen in een straal van tien kilometer sliep, toen ik enorme pestherrie hoorde.

„Zou iemand z’n ouwe tv op testbeeld hebben gezet ofzo?!” De Liefste keek me aan alsof er weer een hoop wartaal uitkwam en zei: „Je weet zeker, dat dit je eerste glas cognac is…?”

Hij hoorde niks. Dat klopte wel, want later bleek het een gevalletje oorsuizen te zijn. Hardcore. Extended version.

Inmiddels janken er vijf tv’s door mijn oren en op een slechte dag zes. Als ik echt een kutdag heb, klinkt er ook nog een ontstemde Fender Stratocaster doorheen.

’s Nachts klinkt de stilte als een gillende razernij en slapen is alleen nog maar een droom.

Dus. Wat nu…?

Iets leuks

De Liefste zegt altijd dat ik me, als ik ’s nachts niet kan slapen, moet concentreren op iets leuks.

Bijvoorbeeld: „Wat doe je als je een paar miljoen wint? Dat is leuk en als je dat een paar keer hebt gedaan, begrijpen je hersencellen, dat ze moeten gaan slapen.”

Met deze gedachte reisde ik die nacht monter af naar de Seychellen. Eenmaal aangekomen, lag ik in het zonnetje, met een cocktail in mijn hand en mijn tenen in het water. Maar ik lag niet te luisteren naar een heerlijk kalm zeetje of het koele briesje wat rond mijn oren fluisterde. Nee, ik hoorde alleen maar die pest-piep. Dat werkte dus niet.

Maar ik moést me ergens op concentreren, dus gooide ik het over een andere boeg.

De rijtjes-boeg.

Rijtjes, die je nog niet lekker uit je hoofd kent en waar je je flink op moet focussen. Moe-makende rijtjes.

Tango X-ray Zulu

Ik begon bijvoorbeeld met het NAVO-alfabet.

Ik vond het als kindje al reuze stoer als ze op tv in één of ander apparaat riepen: „Tango X-ray Zulu, what’s your location… over.”

En nu lig ik dat rijtje ’s nachts te oefenen. Helpt best. Bij ‘whishey’ ben ik vaak al out.

Zo heb ik ook een vriendjes-rijtje. En aangezien ik kan terugkijken op een bloemrijk verleden en het aantal vriendjes het aantal letters van het alfabet overtreft, ben ik altijd wel even bezig.

Nu reken ik Jeroentje, met wie ik in bomen klom en slootje sprong (wat ik steevast net niet haalde) ook tot mijn vriendjes. En natuurlijk Timmy, met wie ik condooms over de uitlaten trok en net zo lang wachtte totdat de eigenaar z’n auto startte en vervolgens met de rook uit zijn oren achter ons aan kwam. Dan hadden we Aldo nog. Hoewel ik van hem niet zeker weet, of hij in de rij moet worden opgenomen, omdat hij best wel boos was, toen ik het haar van z’n Barbie afknipte. Oh, en Pinkie, de kat van de buren. Dat was ook een vriendje.

En met de rest heb ik andere spannende di…

Maar ik dwaal af.

Door de grond gaan

Die vriendjes, daar valt dus ook wel een rijtje van te maken. Of landen, waar je bent geweest, of waar je nog naar toe wil. Gerechten die zijn mislukt.
In het Japans tot honderd tellen of momenten bedenken, waarop je zo ongenadig door de grond had willen gaan, dat je in de buurt van Nieuw-Zeeland pas weer boven had willen komen. Dat laatste is misschien beter voor een volgende column, want daar heb ik er zelf nogal wat van.

Kort en goed.

Ik kan het wel hebben over hoe kut het is (want dat is het).

Maar het is leuker om er iets… eh … leuks mee te doen.

Iemand nog een leuk rijtje? Die vriendjes begin ik ‘s nachts wel zat te worden. En de Liefste ook.

Reacties