Pinguïnwijn

„We gaan vanavond uit”: best een vreemde zin. Alsof we met poepzakjes bewapend even een blokje om gaan. Een bepaalde soort heteromannen verschilt dan ook niet veel van de uitgelaten hond. Een blik alsof de wereld van hen is, hijgerige adem, zelfs de stank komt overeen.

Mijn vrienden en ik bezochten lgbtq-bar De Trut. We waren wel klaar met alle honden, meisjes ruiken een stuk fijner.

Ik ga zelden mee uit. Ik had toch een vriendje en mijn gewenste bedtijd is 21.00 uur, De Trut opent pas om 22.00 uur. Ik heb niet veel gemeen met de gemiddelde clubganger, maar dat vriendje was plotseling niet meer. Acht maanden lang heb ik thuis op de bank gecontempleerd hoe dat nou kon. Dat bleek weinig op te leveren. Zo kwam het dat ik deze zondagavond in een groene rok en roze topje stond te bibberen in een rij van een halve kilometer. Wie wil er nou z’n vertrouwde pandapyjama met een kopje thee, dit is toch het leven?

Nieuwe levenshoofdstuk

Aan mijn levenskeuzes twijfelen probeer ik binnen kantooruren te doen. Daarom begon ik het volk waartoe ik nu behoorde in me op te nemen. Als mijn oog gevangen werd door een meisje met wie ik straks al dansend mijn nieuwe levenshoofdstuk in kon leiden, was dat uiteraard mooi meegenomen.

Voor ons in de rij stonden twee in elkaar verstrengelde mannen een heel nieuwe betekenis aan het woord ‘smakken’ te geven. Naast lichte afstoot voelde ik een steekje jaloezie. Zodanig van elkaar genieten dat de buitenwereld compleet vergeten wordt, dat heeft iets aandoenlijks.

Uitblinken in drama

En wie stond er achter ons, met een wijnfles matchend aan de mijne? Mijn oude dramadocent. Beide flessen halfleeg, met twee pinguïns op het etiket: de goedkope van de avondwinkel. Ik heb nooit uitgeblonken in drama, maar trad nu gemakkelijk de rol van ongemakkelijke leerling in.

Eenmaal in de club werd het steeds minder interessant. Ik herinnerde me dat ik eigenlijk niet van technomuziek houd en nog minder van technomuziekmensen. Uiteindelijk heb ik, in verband met een gin tonic te veel en verlangen naar catharsis, maar gewoon met een vriend gezoend. Zo hebben we beiden wat geleerd. Ik dat je met een zorgvuldig uitgekozen outfit minder ver komt dan je denkt en dat een mok vol spicy chai pittig genoeg is voor de zondagavond. De vriend met wie ik was: „Ja, ik ben toch wel echt homo.”

Reacties