Het

Eén ding is duidelijk over ‘het’: je hebt het, of je hebt het niet. Of je het nu verbergt voor nieuwsgierige blikken of er volledig in vrede mee leeft.

Sinds mijn jeugd wendde ik mijn hoofd af wanneer ik ‘het’ zag bij een loodgieter, metselaar of schilder die verf mengt op de vloer. De naam is ontstaan door een combinatie van ‘de woorden bouwvakker’ en de term voor een uitsnijding in vrouwenkleding die de borst, nek en schouders onthult.

Het bouwvakkersdecolleté is zichtbaar vanaf de bovenkant van de bilspleet boven de tailleband van de broek. Het moet worden toegegeven dat het vrouwelijke decolleté gelijkenissen vertoont met de top van een gedeeltelijk blootgesteld mannelijke achterwerk. Door een reeks onvoorspelbare omstandigheden en verkeerde keuzes van mijn kant sloot ik me als begin twintiger aan bij het legioen ‘het’-werkers. Ik was niet handig met mijn handen. Toch heb ik snel alle voordelen van goede opleiding afgewezen. In het begin trok ik instinctief mijn broek omhoog, terwijl ik achteromkeek om te zien wie er achter me stond. Ik voelde schaamte wanneer vrouwen langs mijn haastten om ergens te komen.

Onvermijdelijk

Met de tijd vervaagden deze ongemakken geleidelijk. Zelfs tijdens de wintermaanden liet ik het optrekken van mijn broek achterwege. Het bouwvakkersdecolleté vestigde zich als een onvermijdelijk deel van mijn verschijning, bijna als een deel van mijzelf. Samen evolueerden we van een onhandige assistent naar een betrouwbare vakman. Tegenwoordig wordt het bouwvakkersdecolleté met groot respect en onaantastbaarheid beschouwd.

Mensen die handig zijn met hun handen, zoals vaklui, worden nu gelijkgesteld met het bouwvakkersdecolleté. Het onderscheid tussen het dragen van een Rolex-horloge en het tonen van een bouwvakkersdecolleté is vervaagd. Ze gaan nu hand in hand, als geliefden die elkaar aanvullen.

Reacties