Meta: een wolf in schaapskleren

Je hebt inmiddels waarschijnlijk wel gehoord over Threads, Meta’s nieuwste socialemediaplatform. Het verschil met hun andere sociale platforms is hoe de inhoud ervan wordt verspreid. In plaats van alle gegevens gecentraliseerd te houden, zal Threads in wezen toegankelijk zijn vanaf andere diensten.

Dus dit lijkt een goede zaak en we zouden allemaal gerust kunnen zijn, toch? Nou, wellicht nog niet helemaal. Ik kan het niet laten om de vraag te stellen: „Meta, alweer!?” Terwijl kunstmatige intelligentie het nieuws domineert en X (Twitter) het moeilijk heeft, sluipt de app van Meta op ons af, zoals gewoonlijk. Gaan we ze echt nog eens toestaan?

Nog niet zo lang geleden regende er veel klachten over Meta en zijn praktijken, vooral als het gaat om zijn jongste publiek. En hun poging om een nieuwe Twitter te lanceren lag voor een bedrijf als Meta tenslotte voor de hand. Maar tot nu toe lijkt Threads niet bepaald onpopulair. Sterker nog, er worden voornamelijk positieve dingen gezegd. Het netwerk van Elon Musk, X, doet het minder lekker tegenwoordig, nadat Elon een antisemitische tweet had geplaatst. Nu staat X in brand, met niemand anders dan hem om het brandje te blussen (als het zelfs nog te blussen valt).

Geen gegevens verliezen

Maar alleen omdat Threads gefedereerd is, in tegenstelling tot Instagram of Facebook, kwalificeert dit dan als een bewustere beslissing? Meer specifiek, zal dit in de praktijk een verschil maken? Voor degenen die het niet weten: je kunt tussen gefedereerde netwerken wisselen zonder je gegevens te verliezen. Dit betekent dat je Threads kunt verlaten en op een andere dienst kunt doorgaan. Wel zo gemakkelijk! De vraag is echter of we deze mogelijkheid in het echte leven ook echt zullen gebruiken? Meta weet heel goed weet dat mensen waarschijnlijk niet veranderen zodra ze zich op een platform hebben gevestigd. Want waarom zou je, toch?

Je zou je nu kunnen afvragen: „Wat is je probleem? Mensen kunnen nu gemakkelijker tussen sociale medianetwerken wisselen.” Dat is helemaal waar, en ik juich Meta toe voor deze verandering. Het betekent ook best veel en waarschijnlijk voor veel anderen. Het opmerkelijke aan het verhaal is vooral hoe snel we Meta meteen weer hebben omarmd als onze Twitter-surrogaat, terwijl er waarschijnlijk talloze andere bedrijven zijn die graag van de gelegenheid gebruik hadden willen maken. Bedrijven die net zo bekwaam zijn als Meta, die niet proberen je gegevens te verzamelen ten koste van alles of hun algoritme misbruiken.

Genadeloos doorgaan

Wat nog zorgwekkender is, is dat het lijkt alsof Meta zich niet eens in de verste verte bedreigd voelt door concurrentie, regelgevers of de maatschappij. Mark Zuckerberg is zeker optimistisch, dat moet ik hem nageven. Na miljarden te hebben geïnvesteerd in de veronderstelde Metaverse, lijkt zijn bedrijf genadeloos door te gaan, zonder op de rem te trappen. Een reden hiervoor zou kunnen zijn dat als een (tech) bedrijf groot genoeg wordt, de kans op mislukking aanzienlijk kleiner wordt. De beloning wordt zo snel, zo groot, dat er geen reden is om het pedaal in te houden.

Een andere reden voor de zorgeloosheid van Meta zou kunnen worden verklaard door hoe de doelgroep van Meta – tieners – constant om de paar jaar weer wordt ‘ververst’. Wanneer oudere tieners het platform verlaten, zijn ze inmiddels alweer vervangen door een nieuwe golf van jonge tieners die graag deel willen uitmaken van de sociale scene, erkenning zoeken en vrienden willen maken. Dit creëert een eindeloze groeicyclus voor Meta. We zouden natuurlijk de ethische aspecten van het targeten van jonge kinderen in de eerste instantie kunnen bevragen, maar ik ben bang dat die trein al vertrokken is.

Verschuiven naar virtueel

Terwijl Zuckerberg hoopt dat zijn Metaverse de toekomst zal zijn, en Apple hetzelfde doel voor ogen heeft voor zijn VR-bril, lijkt dit een aanwijzing dat we inmiddels aan het verschuiven naar virtuele werelden, waarbij tieners de eersten zullen zijn die dit gaan ervaren. Dit gebied is zo nieuw, niemand weet welke effecten het zal hebben op onze mentale gezondheid. Het is bovendien onbekend in hoeverre die effecten zijn onderzocht vóór de lancering. Zelfs voormalig ontwerper van Apple Jony Ive zei eens in een interview hoe Apple had moeten kijken naar de verschillende verslavende factoren van zijn iPhone voordat het apparaatje werd gelanceerd.

Maar waarom houden we zo veel van deze apps? Het lijkt erop dat Meta heeft ontdekt hoe mensen zeer afhankelijk zijn van sociale erkenning en een gevoel van verbondenheid. In feite zijn deze twee sociale behoeften diep geworteld in de menselijke natuur; zozeer zelfs dat Abraham Maslow, een gerenommeerd klinisch psycholoog, ze meteen na veiligheid en zekerheid plaatste op zijn lijst van fundamentele menselijke behoeften. Bedrijven spelen voortdurend in op deze behoeften, en we zijn ons er niet eens van bewust. Om nog maar te zwijgen van hoe het kijken naar een video je minder eenzaam kan laten voelen.

Geen terugkeer

Wat is de oplossing dan? Zijn we een punt van geen terugkeer gepasseerd? Misschien niet. Zoals Meta ironisch genoeg zelf heeft aangetoond, krijgen we met iedere nieuwe generatie een frisse start om het maatschappelijke en culturele toneel te zetten om te laten zien hoe we gelukkig kunnen zijn als individuen zonder het gebruik van technologie. Op dit moment maakt overmatig gebruik van sociale media en smartphones ons waarschijnlijk niet bepaald gelukkiger. Misschien moeten we kinderen laten zien hoe het moet. Misschien is dit zeer onrealistisch, maar het is de enige manier om de cyclus te doorbreken, zonder al te dramatisch over te komen.

Bovendien kunnen we een jongere generaties leren om tijd door te brengen in de fysieke wereld en de voordelen voor je mentale gezondheid zonder smartphone of headset. Misschien moeten we kinderen in de eerste instantie geen smartphones of tablets geven, zelfs niet die van ons. Ze zijn tenslotte gemaakt voor volwassenen, en wij weten zelf niet eens hoe we ermee moeten omgaan. En nogmaals, misschien blijkt dit overdreven idealistisch te zijn, maar wedden dat er genoeg mensen zijn die er net zo over denken, en het enige dat we moeten doen is beginnen met communiceren.

Onschuldig

Dit artikel begon met Meta, dus het zal ook eindigen met Meta. Het punt is dat hoewel deze simpele apps onschuldig lijken van buitenaf, ze in feite zeer capabel zijn en er alles aan zullen doen om zoveel mogelijk van onze tijd en aandacht om te zetten in advertentie-inkomsten. Daarom zouden we af en toe in de spiegel moeten kijken en evalueren of dit ‘ding’ ons nog gelukkig maakt en actie ondernemen als dat niet het geval blijk te zijn. We kunnen ons gebruik beperken of alternatieve oplossingen overwegen die net zo nuttig zijn. Uiteindelijk zou technologie behulpzaam moeten zijn.

Reacties