Vicieuze nachtmerrie

Je voelt je al weken alsof je in een slechte droom leeft waaruit je maar niet wakker wordt. Werktuiglijk ga je door de dagelijkse sleur omdat dat zo moet en wacht op wat gaat komen.

Want als het zo doorgaat, als er niemand wakker wordt, als deze nachtmerrie niet stopt, dan komt het.

Je weet het ondertussen zeker en die zekerheid heeft zich als een laag beton in je buik gelegd. Het is een vaste plaat, net onder je navel.

Ben je toch nog meer Belg geworden dan je voor mogelijk had gehouden? Alleen werk jij liever met een plaat beton dan met een baksteen in je maag.

Er is geen ontsnappen meer aan en die wetenschap maakt je boos. Nee, niet boos, woest! Woedend ben je, op al die ongenuanceerde domkoppen. Het erge is, die onnozelaars zijn van alle leeftijdscategorieën en uit elke laag van de maatschappij.

Kuddedieren die zich, zonder vragen te stellen, laten leiden tot de rand van de afgrond.

Van mijlenver

Dit voelt niet langer als jouw wereld. Dit is niet waar jouw grootouders, ouders en jij aan hebben gebouwd. Deze wereld is verworden tot een grotesk schouwspel, een slechte horrorfilm. Iedere toeschouwer ziet van mijlenver aankomen wat er gaat gebeuren. Ga daar nu niet naartoe, blijf van die gek weg! Dit eindigt in een bloedbad.

Alleen jij zit hier, in jouw ‘veilige’ hoekje van de wereld. De slachtoffers zitten daar, machteloos, gevangen en vergeten.

De geschiedenis herhaalt zich, alleen de daders hebben andere namen, een andere politieke achtergrond.

Voor de slachtoffers is er geen plaats in de veilige herberg, ze zoeken het daar maar uit.

Jij wilt ze hier, bij jou, in jouw huis. Al zijn het maar twee kinderen. Twee kinderen die je een veilig thuis en al je liefde geeft. Een dak boven hun hoofd en eten in hun maag. Jij zult ze nooit laten vergeten waar ze vandaan komen, maar je zal ze ook leren wat vergeving is. Omdat dit volgens jou de enige manier is waarop deze waanzin ooit kan stoppen.

Geen idee van waarde

Of toch tot er weer een generatie is die het te goed heeft. Een generatie die alles moeiteloos in de schoot krijgt geworpen en daarom geen idee heeft van waarde. Tot de mensen met echte macht zich nogmaals realiseren dat het uit de hand is gelopen. Zich als oude Griekse goden realiseren dat ze zich niet te veel met de normale stervelingen mogen bemoeien, omdat ze anders de wereld vernietigen.

Ondertussen sta jij, normale sterveling, daar. Jij staat daar en ziet het gebeuren. Hoe de Russische God het opneemt tegen de Oekraïense komiek en hoe de stervelingen hun naam eer aan doen.

Jij ziet hoe de Israëlische God het opneemt tegen de Palestijnse gevangenen. Hoe hij het verleden van zijn voorouders misbruikt om juist dat te doen, waaronder zijn eigen geloofsgemeenschap zo lang heeft moeten lijden.

En jij? Jij voelt iedere keer de tranen in je ogen als je de kinderen vol wanhoop ziet zoeken naar hun ouders. Jij voelt een brandende woede naar de mannen met geweren die in opdracht van de goden vrouwen en kinderen afslachten.

Jij voelt weer een dun laagje beton gegoten worden in je buik.

De tijd is gekomen dat vrouwen het gaan overnemen. Mannen hebben het al lang genoeg verpest. Misschien dat je dan weer kunt dagdromen over de toekomst.

Reacties