Postcode(k)loterij

Start de camera’s. Daar komt die Postcodeloterijmeneer de trap opklimmen van een nogal oud aandoend appartementencomplex, oftewel: een sociale huurflat. Meneer hijgt want het is een roteind, met die gouden koffer en die stralende lach. Die al een beetje uitdooft bij de mondhoeken.

De Postcodeloterij doet niet aan privacy. Het hele flatgebouw weet intussen al dat er ergens een hoofdprijs is gevallen. Waar precies, daar zullen ze binnenkort ook wel achter zijn. Niet echt fijn voor de winnaars. Ze krijgen een heleboel aanloop waarop ze niet zitten te wachten.

De deur op een kiertje

Ringring! Er wordt wat gerommeld met de camera’s, want buiten beeld wordt kennelijk met een gebaar aangegeven dat die niet op prijs worden gesteld. Ksst! De camera’s zakken. Je ziet nou alleen nog de muur. Er klinkt een aarzelende mannenstem: „Wat…?” De Postcodemeneer steekt zijn verhaal af, maar dat landt niet. De man roept „Vrouw!”. Weer wat gerommel en dan een vrouwenstem. „Waar komt u voor?”

Het duurt even voor het doordringt: „Een droom is uitgekomen. U hebt niet voor niks elke maand van uw schamele inkomen zo’n droompapiertje gekocht. Bent u niet benieuwd naar die prijs?” Gek genoeg is dat niet het geval. De bewoners willen alleen dat die deur weer dichtgaat. Want daarbuiten loert een wereld die hen belaagt en pest en onduidelijke brieven stuurt die ze niet begrijpen. Ze verwachten al heel lang niks goeds meer van de buitenwereld, en ze hebben gelijk. De camera laat de schrijvende hand zien van de loterijmeneer. Op het papier uit de gouden koffer komt een bedrag te staan: 144.000 euro. Nou zal de vlag toch wel uitgaan? Maar er wordt niet gejuicht, het papier wordt aangenomen en de deur gaat dicht. Postcodeloterijmeneer af door de zijdeur.

Bang, bang, bang

Waarom doen die winnaars zo raar? Het meeste bedrog komt via de voordeur, dat weten ze maar al te goed. Veel te dure energiecontracten aansmeren. Glaasje water drinken en de bankpas pikken. De reactie van de man doet vermoeden dat hij het allemaal niet meer weet. Een uitzichtloze weg. Want heb je dan nog aan dat rotgeld? De vrouw ziet het lijk al drijven. Door haar hoofd gaan vragen als: Wat krijgen we nu allemaal op ons dak? Hoeveel belasting moeten we betalen, want armen moeten altijd en overal belasting betalen. Antwoord: 30,5 procent kansspelbelasting. Dan blijft er minder dan een ton van over. Mooi bedrag toch? Maar wel heibel over de toeslagen voor huur en zorg. Van alles terugbetalen en dat gaat ook weer van die ton af. Misschien worden ze zelfs nog beboet als fraudeur, dat weten ze van bekenden die in de kinderopvangtoeslagmisère zijn beland. Misschien mogen ze niet eens meer in die goedkope flat blijven wonen. Nog meer rompslomp en gedoe. En als het geld op is, wat dan?

Arme, kwetsbare mensen hebben dus niks aan zo’n prijs. Alleen nog meer ellende. Ze lopen nou zelfs kans op kwaadwillende mantelzorgers en zogenaamde adviseurs die hen de nodige eurootjes lichter maken. Financiële ouderenmishandeling, heet dat.

Hadden ze niet meer gehad aan een veilige huisvesting met de benodigde zorg? Maar ja, die prijs kun je vandaag de dag vergeten. De Staat der Nederlanden strooit alleen met nieten. Ook al heb je elke maand van je schamele inkomen alle premies betaald.

Reacties