Een leven lang liefde

In een wereld waar meningen als stenen worden geworpen, is liefde een zachte bries die door de ziel waait, ongrijpbaar en onvoorspelbaar. Sommigen beweren dat ze het hebben gevonden in de omhelzing van een partner, terwijl anderen het zoeken in de stilte van eenzaamheid.

Maar wie heeft gelijk? Wie bepaalt wat liefde is en wat niet?

Liefde, als een regenboog die de hemel siert na een storm, komt in vele kleuren en vormen. Voor sommigen is het een vurige passie die hen doet branden als een vuurtoren in de nacht, terwijl anderen het vinden in de rustige stroom van alledaagse genegenheid. Het is een mysterie dat zich niet laat vangen in woorden of definities, maar slechts gevoeld kan worden in de diepste krochten van ons hart.

De een zweert bij romantiek, de ander bij praktisch partnerschap. Sommigen geloven in de eeuwige liefde, terwijl anderen geloven dat liefde slechts een illusie is. Maar wie zijn wij om te oordelen? Wie zijn wij om te zeggen wat juist is en wat niet? Liefde is zo subjectief als de kleur van de lucht bij zonsopgang; het verschilt van persoon tot persoon, van moment tot moment.

Wat telt

Misschien is liefde wel datgene wat ons menselijk maakt, wat ons verbindt in al onze verschillen en tegenstellingen. Het is de lijm die onze gebroken stukken bij elkaar houdt, de kracht die ons voortstuwt in tijden van duisternis. Het maakt niet uit of je het vindt in de armen van een ander of in de stilte van je eigen gedachten; wat telt is dat het er is, ergens, diep vanbinnen.

Dus laten we stoppen met zoeken naar de juiste definitie van liefde en laten we in plaats daarvan gewoon liefhebben. Laten we elkaar omarmen in al onze imperfecties en tegenstellingen en laten we koesteren wat ons verbindt in plaats van wat ons verdeelt. Want uiteindelijk is liefde niet iets wat je kunt begrijpen of verklaren; het is iets wat je moet voelen, in elke vezel van je wezen.

Reacties