Hey Mick, vous exjaggérez

Mijn Waalse vader die ook een beetje Vlaams sprak, glimlachte ooit tijdens mijn puberjaren: „Cloclo, je draait teveel vinylplaten grijs van de Rolling Stones, tu exagère avec ce Mick Jaggèr.” Het Franse werkwoord exagérer betekent in het Nederlands: overdrijven.

Ja, het is vandaag exact veertig jaar geleden dat ik na een slechte toets Latijn een muziekcassette cadeau van mijn broer had gekregen. Hij grinnikte toen: „Hier little brother, luister maar naar de Stones, dat zal je opbeuren.” Ik dacht: „The Stones wie?” En zo is de bal aan het rollen gegaan want vanaf het eerste gitaarakkoord van Jumping Jack Flash, was ik meteen fan, de adoratie is nooit meer gestopt, raar maar waar.

Tijdens de maandelijkse wandeltochten die de strenge paterschool organiseerde, zong ik vijftig kilometers lang de rolling songs, van Not Fade Away tot Paint it Black en vele andere Stones-nummers die mij nog steeds een forse adrenalinestoot geven. Mijn beste vrienden wilden mettertijd het werk van Jagger en Richard ook leren kennen, maar de schooldirecteur verbood ons om deze ‘walgelijke godslasteraars’ nog meer bekendheid te geven. Als we zouden volharden in boosheid zou de pater ons genadeloos uit zijn school schoppen.

Mijn vriend John, die van adel was, werd ook al heel snel een Stones-addict. Hij smokkelde elke week muziekcassettes en LP’s en stopte die heimelijk in de schuif van mijn houten lessenaar, gratis en voor niks, want jawel, ik had toen al no money in my coat. En zo genoot ik elke avond tijdens urenlang huiswerk naar het psychedelische album Their Satanic Majesties Request tot ik UFO’S door mijn kamer zag vliegen. Maar ook de vele Stonesalbums uit de jaren zeventig zoal Exile on Main Street konden mij enorm bekoren.

Pete G

Mijn vriend John oefent nu een hoge technische functie uit ergens in het bruisende Engeland. Vorige zomer kwam ik dat via mijn verjaardagswensen op Facebook te weten. Ook vernam ik zo dat hij in een rockband basgitaar speelt. John leek mij aangenaam verrast met mijn Facebook-wensen, we hadden elkaar na onze studie Latijn-Grieks immers niet meer gezien of gehoord. Zijn band heet ‘Pete G and the Magnitones’. Rijmt dat niet verdacht veel op ‘M.J. and the Rolling Stones?’

Onlangs verzocht sir Jagger mij om nog eens te chatten met hem. Maar ik hield de boot af. Tot ik die ochtend wakker werd bij een mooie zonsopgang. Ik besloot om op het voorstel van mijn idool in te gaan. Mick stelde zoals altijd de klassieke standaardvragen: „How are you? What are you doing?” Ik stelde dezelfde vragen terug en hij antwoordde: „Ik ben met vakantie op een klein eiland in de Grenadines genaamd Bequia, Island of Clouds.
Maar plots schreef hij dat ik leek op de poète maudit Rimbaud.

Een beetje verlegen door dit mooie compliment antwoordde ik in het Frans: „Hey hey Mick, maintenant vous exjaggèrez.” En ik bedacht: „Exjaggèrer? Is dit een Freudiaanse verspreking? Nieuw woord van het jaar? Klaar om vernoemd te worden in het Belgische woordenboek? Of overdrijf ik nu weer?”

Reacties