Swaffelhoezen

Mijn tante Ria is door ziekte gebonden aan haar flat. Daarom doe ik haar boodschappen elke dinsdag en vrijdag. Haar benen zijn zojuist ingezwachteld door de thuiszorg. Ene Geer heeft dat gedaan. Ze is een Volendamse, zo verzekert mijn tante mij glimlachend.

„Hierna moet ik steunkousen dragen”, zegt ze, „daar hebben ze tegenwoordig ook hulpmiddelen voor, dan kun je ze gemakkelijker aantrekken.”

Mijn tante heeft douchehoezen nodig. Dan worden de benen niet nat tijdens een douchebeurt. Ik bekijk haar nauwkeuriger, het haar zit slordig, een beetje wilder dan normaal.

„Het is behelpen, ik was me maar onder de kraan”, zegt mijn tante.

„Naar de kapper kan ik niet, want ik heb nog steeds geen kleingeld om de 60 plus-bus te kunnen betalen.” Ze bekijkt me meewarig. Verdomd, ik zou nog voor haar pinnen.

De apotheek, waar ik nog even langs fiets, heeft helaas geen douchehoezen op voorraad, evenmin als de ziekenhuisapotheker aan de andere kant van het dorp.

De drogist heeft wél een pakketje voor me. Op de verpakking zie ik de afbeelding van een slank been, gehuld in een doorzichtige douchehoes. Lijkt me prima in orde.

De realiteit is echter anders.

Kudde olifanten

„Wat is dit?”, wil mijn tante weten, de hoes uit de verpakking nemend. Het ding is een gevaarte waar, naast een been ook een kudde olifanten in past, en de ‘handige’ sluiting blijkt helemaal niet zo gemakkelijk sluitbaar als afgebeeld op de bijsluiter.

„Hoe moet dit nou?”, moppert mijn tante, de douchehoezen hulpeloos tegen het lijf aandrukkend.

„Maak je straks wel een foto als je die hoezen aan hebt gekregen?”, vraag ik. „Ik zet hem wel op Facebook voor je.” „Ach jij ook, malle”, zegt mijn tante.

Het is behelpen, zeker op deze leeftijd. Ik zuig de woonkamer nog maar eens. De Volendammer sierpop van mijn tante valt door mijn onverhoede bewegingen van het dressoir. Onder haar rok vandaan valt ook een leeg blik bier.

„Tjonge, die pop heeft vast een drankprobleem”, constateer ik bezorgd.

„Hoezo?”, zegt mijn tante. Ze staat gedurende de hele zuigbeurt pal achter mij en volgt mij op de voet de kamer door terwijl ik het huis doorwerk.

„Als je drank onder je kleren verstopt”, ga ik onverstoord verder.

„Ja, dat is toch omdat die pop zo beter staan blijft.”

Ik ben denk ik niet grappig.

Fiasco

Mijn dochter belt me als ik thuiskom. Hoe het met tante Ria gaat.

„Nog niet top”, antwoord ik en ik vertel haar over het fiasco met de douchehoezen.

„Wat vervelend nou ma”, zegt mijn dochter dan, „dat het nou niets werd met tante Ria’s eh, swaffelhoezen. Misschien kan ze die beter online bestellen. En anders vraag ik er morgen wel om bij de apotheek. Ik moet daar toch naartoe, wellicht hebben ze die dan wel weer op voorraad. Swaffelhoezen, zei je toch?”

„Dat is aardig van je schat, al ben ik vrij zeker dat er geen swaffelhoezen op voorraad zijn. Maar wel fijn dat je evengoed bij de apotheek wil informeren morgen. Heel fijn. Dankjewel.”

Ik hang op, grinnik hardop en ga languit op de bank liggen voor het raam in de zon. Dat heb ik nu wel verdiend.

Reacties