The heat is gone?

Ja, vannacht droomde ik weer van haar en stond dus goedgemutst op. Zoals elke ochtend zette ik koffie, nam mijn vitamines en mediteerde een twintigtal minuutjes. Ik dacht vurig verder aan haar en ook al is ze stukken ouder dan ik, voor mij is zij één van de mooiste en meest getalenteerde Hollywood-filmactrices ooit. Toen ik zestien was, zag ik haar voor het eerst in een Brusselse bioscoop. The heat was on.

Na mijn dagelijkse scheerbeurt plofte ik neer in de zetel. Buiten was het nog pikdonker, er hing een dikke mist over de stad. Na mijn ontbijt speel ik zoals altijd een potje schaak online, daarna kijk ik naar het nieuws en dan pas check ik mijn e-mails. En toen zag ik een bericht van haar, jawel, van mijn Amerikaanse idool.

Was ik nog aan het dromen? Nee, de meest begeerde single van de filmwereld had mij na zeven maanden stilte weer gemaild. Ik had haar voor het laatst gecontacteerd begin vorige zomer. In 2020 reageerde ze voor het eerst op een gedicht dat ik voor haar schreef.

Moeder en ik waren gisteren nog aan het brainstormen over het verjaardagsfeestje voor dit jaar ergens in maart, moeder wordt immers tachtig jaar. We willen de hele familie uitnodigen in het Brusselse Hotel Amigo. Moeder glimlachte: “Misschien kunnen we jouw Amerikaanse filmster ook uitnodigen?”

En voila, wie vraagt die krijgt, dat is een kosmische wet. Want deze ochtend ontving ik dus een bericht van de ster: “Claude, I wanna see you soon!”

De actrice met de wulpse blik was echter te gretig, vuurde alweer veel te persoonlijke vragen op me af. Bovendien heb ik sommige van haar prangende vragen al meerdere keren beantwoord. Ach, ze wordt er ook niet jonger op.

En ik bedenk, bij het vallen van de kille winteravond: “The heat is almost gone.”

Reacties