Speelplaats

Nederland heeft momenteel erg veel weg van een speelplaats. Overal wordt gespeeld. Maar soms ook gegild, gebokst en gescholden. Gepest en getreiterd. Ruzie gezocht en gevonden. Als zo’n speelplaats bij de basisschool ligt, dan is er niks aan de hand. Er lopen leraren en leraressen rond, die een oogje in het zeil houden.

Vrijheid van meningsuiting

We hebben vrijheid van meningsuiting. Dat is een groot goed, tenminste, als we dit middel goed gebruiken. Alles mag, maar of het ook moet? Het draait om de vraag wat iemand wil vertellen en aan wie. En of hij daarvoor de goede woorden kiest. Argument en toelichting, daar kan niemand bezwaar tegen hebben, ook al trapt de waarheid op alle lange tenen en eksterogen. Scherp zijn mag. Wie dan boos wordt, moest de schoen toch al passen. Maar op speelplaats Nederland gaat het fout. Om te beginnen klieren daar geen achtjarigen, maar achttienplus. Deze speelplaats is bovendien digitaal, met ruzie op afstand en anoniem. Dat is een groot voordeel. Tenminste, voor de roeptoeters en reaguurders.

Schelden maar

Het recht van vrije meningsuiting wordt helaas structureel misbruikt om straffeloos te kunnen schelden. Hopverhierenginderenoveral! Zwareziektelijer! Vuillichaamsdeel! Sneueweetikveel!  Ook nu gaan anderen er boos om worden, maar die worden boos om het schelden en tieren, niet om de mening. Die staat er vaak niet eens bij. En dankzij deze bombarie wordt de belangrijkste van onze Grondwettelijke vrijheden steeds minder serieus genomen. Waarom dan alle geblaf? Voor mensen die eigenlijk niks te zeggen hebben is schelden een feilloos middel om reacties uit te lokken. Wie het meeste gescheld retour krijgt, heeft de meeste volgers op de sociale netwerken. Mensen die het louter om het consequentieloos brullen gaat, beleven tegenwoordig hun hoogtijdagen. Getsie.

Maar mensen die niet uit hobby schelden, zullen er uiteindelijk toch ook toe over kunnen gaan. Uit frustratie, omdat ze vinden dat er niet met hen wordt gecommuniceerd. Mensen mopperen vaak over de communicatie als het feitelijk over iets anders gaat. Reële angst voor de toekomst, bijvoorbeeld. Omdat ze beseffen dat ze afhankelijk zijn van machthebbers die hen nog nooit echt hebben aangekeken. En die dat geen duit kan schelen.

Politici geven het ‘goede’ voorbeeld

Onze volksvertegenwoordigers hebben zich ook bij het schelderskoor aangesloten. Populist! Onderbuiker! Klimaatontkenner! Racist! Proleet! Nepdemocraat! Dor hout! Waardeloze! Stommeling! Eigenschulder! Je zou als simpele burger onderhand niet meer durven stemmen. Wie weet wat je voor verwijten naar het hoofd krijgt gesmeten. Nota bene door mensen die hun verantwoordelijkheid steeds vaker over de schutting smijten en er dan vandoor gaan met een smoes die hen vrij moet pleiten. Moe. Andere baan. Geen zin meer. En lest best: Het geld is op. Tjonge, wat een onverwachte ontwikkeling. Het geld is toch altijd op als Jan met de pet het nodig heeft?

Hoe kunt u, politici, mensen vertegenwoordigen die u feitelijk minacht? In onze Grondwet staat luid en duidelijk dat u het algemeen belang dient te behartigen, mocht u dat vergeten zijn. Dus neem eindelijk eens de verantwoordelijkheid voor het welzijn van dit land. Of het wordt voor jullie allemaal een functie elders. Op Neptunus, bijvoorbeeld.

Tot slot een tip voor iedereen: Laat alle ontboezemingen eerst aan opa of kleinkind lezen. Tante mag ook. Huivert u bij de gedachte alleen al? Dan weet u zeker dat u zwaar fout zit.

Reacties