Luxe-problemen?

Toen ik in 1988 voor verpleegkundige studeerde in een Gentse hogeschool, dachten alle leerlingen dat ik steenrijk was en hoewel ik meermalen benadrukte dat ik niet in weelde ben geboren, ze geloofden me niet.

En dus trok ik die zonnige lentedag mijn meest versleten jeansbroek aan, maar mijn klasgenoten bleven mij bekijken als een rijkeluiszoon. Ik liet een rosse baard groeien om eruit te zien als een landloper. Maar ook dat hielp niet om van mijn blauw-bloed-stigma af te geraken. De bourgeois-pater die daar les chemie gaf, kende de bisschoppen van mijn familie en wist dat er een Gentse straat naar één van die bisschoppen is vernoemd. Alweer kreeg ik te maken met veel te positieve vooroordelen.

Bewijzen

Zo nam ik het eerstvolgende weekend enkele foto’s van vaders kleine beschimmelde Brusselse kamer waar hij vertoefde en bracht de ‘bewijzen’ mee naar de verpleegschool. Enkele schoolmakkers bekeken deze foto’s vluchtig tijdens de lunchpauze, maar toch werd ik niet au sérieux genomen. Voor hen bleef ik Claude de verwaande snob.

Zelfs hier in de buurt waar ik al jaren woon en waar moeder jarenlang met oude kleine tweedehandswagentjes reed, bleef men ons met afgunstige ogen bekijken. Ik begreep er niks meer van.

En op een dag besloot ik dus om mij neer te leggen bij mijn lot en nam de rol van Claude Money aan. Ik kleedde me opvallend met felblauwe hemden, blondeerde mijn haar en ik reed op zonnige zondagen mee in de sportwagens van mijn vrienden.

Armoezaaier

Langzaam maar zeker begon ik op te scheppen over mijn familieleden langs vaders kant: de kolonels, de ingenieurs en de advocaten. En plots geloofde niemand mij meer, men schold mij uit voor ‘leugenaar’ en ‘bedrieger’. In de kroeg meden m’n beste vrienden mij, ik was gedegradeerd tot armoezaaier. En zo leerde ik dat je nooit over je geld en je status mag praten. Laat de mensen zelf maar hun conclusies trekken.

Ach, eigenlijk zijn dat alleen maar luxe-problemen. Dat besef ik nu ten volle want ik kijk naar het tv-journaal en zie de oorlog die momenteel woedt in Oekraïne, de helse hongersnood op onze eenzame planeet en de vele akelige aardbevingen. Die mensen zitten met een reëel probleem, namelijk een probleem dat niet opgelost raakt, niet door onze koningen en ook niet door de religieuze machthebbers. Ach, hebben die geen andere zaken aan hun hoofd? Jawel, het in balans houden van hun wankele kroon of mijter dat gevuld is met vele diamanten luxeproblemen.

Reacties