Gelukkig Nieuwjaar

Een WhatsApp-bericht van mijn ouders: ‘Gelukkig Nieuwjaar.’ Mijn antwoord: ‘Jullie ook.’

Gelukkig nieuwjaar? Jaar na jaar, na jaar. We wensen het elkaar wel. Maar waarom zie ik dat geluk dan niet zo overdreven om me heen? Nog steeds is er honger, dorst en armoede op deze aarde. We lijken stukje bij beetje deze aarde af te breken, een plek die zo vriendelijk was geweest om ons hier te laten logeren. En dit blijft doorgaan, zelfs na al die generaties die ‘Gelukkig Nieuwjaar’ blijven roepen, voor iedereen!

Waarom is het toch zo moeilijk om eindelijk eens echt elkaars handen te schudden, te vergeten en te vergeven om zo oorlogen uit ons bestaan te weren? Elkaar ten gronde richten kan nooit de bedoeling zijn geweest van dat unieke moment dat Moeder Natuur besloot dat er nog een bijzonder schepsel miste in het geheel, een stukje van Haar Puzzel. Ik geloof – maar dat ben ik dan – dat alles wat bestaat of heeft bestaan, een reden heeft gehad. Een puzzelstukje in het geheel. Het één kan niet zonder het ander, zo ook de Mens.

Samenwerken

De Mensheid zou in staat moeten zijn om elk mens te voeden, te kleden en te huisvesten. We zouden allemaal kunnen leven zoals we nu doen, terwijl we onze kennis ten goede blijven ontwikkelen en trots kunnen zijn om mens te zijn. We zouden meer kunnen doen voor het welzijn van dieren en de natuur. Veel zouden we kunnen bereiken als we samenwerken. Goede dingen zouden we kunnen doen, maar toch wensen we elkaar elk jaar alleen maar een ‘Gelukkig Nieuwjaar’.

Ik hoor vaak dat het aan de ander ligt, en dat kan, maar wat dan? Context is tegenwoordig zeer belangrijk. In deze tijd moet je alles kunnen onderbouwen, en zelfs dat kun je niet altijd vertrouwen. Begrijp het verhaal en oordeel dan, begrijp het niet en houd wat afstand, of keer de andere wang toe, al is dat ook niet altijd de oplossing. Een echte oplossing lijkt helaas moeilijk te zijn in deze tijd en soms is er ook gewoon geen oplossing en moeten we elkaars mening maar dulden, respecteren in zekere zin dan. Mensen zijn bang om iets te verliezen als ze een ander echt helpen. Daarom ook de boosheid van sommigen tegenover demonstranten van verschillende demonstraties. De angst voor migratie Het idee dat wanneer de één zijn zin krijgt, een ander wat zal moeten missen. We hoeven niets te missen, er valt enkel wat te winnen wanneer we eindelijk eens stilstaan en beginnen met elkaar te helpen. Mensen helpen mens, dier en natuur.

Niet accepteren en respecteren

Ik probeer iedere zijde te begrijpen, maar kom gewoon tot de simpele conclusie dat zolang de mens elkaar niet accepteert en respecteert, het haast onmogelijk is om dit tot een goed einde te brengen. Vergeet even geld en vergeet even macht. Wat weerhoudt ons dan nog om samen een nieuwe en veel betere wereld op te bouwen waar al die kopzorgen van nu voorbij blijken te zijn? Het mooiste zou zijn als we stoppen met vechten en elkaar gewoon helpen om mooie landen op te bouwen. Landen waarin iedereen tevreden kan leven en niemand meer hoeft te vluchten. Een wereld opbouwen inderdaad en niet afbreken omwille van geld, macht of hebzucht. In ieder geval heeft de gehele mensheid een waslijst aan punten die verbeterd moeten worden, anders zakken we echt.

Oja, Gelukkig Nieuwjaar nog… Ik moet weg.

Reacties