Knuffels, spelletjes en speeltjes

Een warme kruik als verrassing in mijn bed. Toedekken, de wollen AaBe-dekens tot aan mijn kruin. „Had je het niet koud vannacht?”, vroeg ze de volgende ochtend.

Mijn moeder raapte de koud geworden kruik, die ik ‘s nachts uit bed had geschopt, van de vloer. Op het stoeltje zaten mijn aap en teddybeer met grote jaloerse ogen te kijken naar het konijn, dat wel in bed mocht blijven. Sommige begrippen of woorden bestaan al zonder ze zo te noemen: als knuffelcoach had mijn moeder alleen het konijn toestemming gegeven de nacht met mij door te brengen. De overige pluchen asielzoekers haalde ze, terwijl ik in Morpheus’ armen lag, uit mijn bed. Het gebreide konijn was van nature al plat en nam daardoor minder ruimte in dan de pluchen knuffels. „Anders krijg je het koud.”

Knuffels zijn nep. Ze knuffelen niet, maar worden geknuffeld. En toch zijn kinderen gek op knuffels. En zo leren ze te knuffelen zoals hun ouders (hopelijk!) hen knuffelen.
Kinderen houden ook van speeltjes en spelletjes, die leerzaam zijn. Zo leren ze tegen hun verlies te kunnen en zich niet te ergeren als je ‘mens-erger-je-niet’ speelt – onmogelijk, wat een rotspel!

Spelletjes gaan op den duur vervelen. Vooral als ze door oudere kinderen worden gespeeld – ook wel volwassenen genoemd. Die zijn niet altijd slim. Als aapjes applaudisseren ze tot vervelens toe zelfs voor zichzelf. Een in het zwart geklede narrige zoutzak beantwoordt een ingestudeerde vraag met de nodige Wikipedia-kennis. Een cabareteske kandidaat die een vraag niet weet over het programma waar hijzelf voor schrijft, gaat ‘uit schaamte’ languit op de vloer liggen. Je zou niet zeggen dat hij gymnastiekleraar is geweest. Plaatsvervangende schaamte. Ik zeg: „Even tot hier” – en niet verder.
Ik wil niemand voor zijn hoofd stoten, maar als je iemand uitnodigt die a. quasi sympathiek doet, maar b. nog niet zo lang geleden opruiend dreigde dat zelf wel te doen, ben je dan slim bezig als redactie van De Slimste Mens? Wie dat is, daar ga ik niet over uitweiden, het heeft iets met 5 december te maken. Meer zeg ik niet, want dan ontploft X opnieuw met haatzaaiende berichten van mensen die nou niet echt slim zijn te noemen, en niet eens met een X kunnen ondertekenen.

De ex-technisch directeur van Ajax deed ook een spelletje: ‘Ik zie ik zie wat jij niet ziet.’ Hij maakte van wat hij met moeite zag een selfie en deelde die. Maar dit vindt de directeur van de gesmeeroliede Wereldvoetbalbond FIFA niet goed en schorst de technisch directeur, die inmiddels zijn zakie in België weer op orde heeft – als schending van mensenrechten je niet opvalt, dan zie je zo’n lullig dingetje toch ook over het hoofd?

Een bekende schrijfster doet een spelletje met zichzelf, vertelt ze in een bijna uitgespeelde talkshow. Daarvoor gebruikt ze een zeer bevredigend speeltje dat op luchtdruk werkt en komt tot grote hoogten – je moet er niet aan denken dat de luchtdruk wegvalt…

Reacties