Dragen

Er is veel aan de hand met ‘de Nederlander’. In het stemhokje durven we wel, en vanuit de beslotenheid van onze benzinekoe. Of in de kring op zo’n typische verjaardag.

We lichten graag de verzekering op. „Och, die ene keer, het is maar een klein bedrag.” (Op het moment van schrijven is mijn gevalletje waterschade allang verjaard.) Als we op vakantie gaan krijgt de Hollandse buuv de sleutel – voor zeven zieltogende plantjes – en maakt Hector een dagen durende boswandeling. Aan de rand van dat bos, netjes op het parkeerterrein, storten we ‘een kuubje’ bouwpuin („Toch weer 60 eurootjes verdiend.”).

De bespaarhobby is een belangrijk component van onze vakantie. „Weet je wat een biertje hier kost?” (Er volgt een bedrag uit de jaren negentig, in Nederland.) Wij vinden het fijn om in den vreemde stamppot, saucijzenbroodjes of Amsterdams grachtenpils te nuttigen en leggen netjes een handdoek neer als we een uurtje bij ons strandbed weggaan. Kopiëren doen wij op ons werk: „Halfuurtje eerder begonnen, had er zin in, tsjakkaa.”

Di-rect

En er is geen volk te vinden dat directer communiceert. Nederlanders dringen graag door tot de kern. „Zo, dus je moeder heeft kanker, vertel.” Klagen hoort bij de Hollander als vuurwerk onder een ambulance. Over het weer, over sportresultaten, over de baas. Naast alles dat niet OK is, vinden wij ook dat dingen ‘moeten kunnen’. Daarvoor is het werkwoord ‘gedogen’ afgestoft. Een werkwoord inderdaad – net als ‘relatie’ –  je kunt maar beter waakzaam blijven. Het moeilijke met gedogen? De vijf w’s. Wie, wat, waar, wanneer en waarom. Wie mag wat, waar, wanneer en waarom? OF: Waarom – en wanneer – mag er wat; voor wie geldt dat, waar? Ambtenaren zitten met een burn-out thuis, bevolkingsgroepen kijken naar elkaar en bezigen het woord ‘hullie’ (of één van de 186 vertalingen).

Misschien denkt u bij hierboven genoemde eigenschappen ook aan Belgen, Chinezen en Irakezen. En zie ik het allemaal te somber in. Ik woon nu eenmaal mijn hele leven al in Nederland (in dit weer) en ken de Nederlanders het best. De directheid, de selectieve normering, welk volk komt zelfs maar in de buurt? Ondanks vermeende redenen tot klagen, blijven we met ruim zeventien miljoen gezellig bij elkaar klitten. En kijken we naar Boer zoekt vrouw in het buitenland, B&B Vol Liefde en Ik vertrek. We nemen nog een hand borrelnoten en maken een grap over Ter Apel. En we klagen. Er is veel aan de hand met dat klagen.

Reacties