De zwemlesouders, de docenten vanaf de zijlijn, ben jij er ook een?

Ah, de zwemlessen. Dat wekelijkse ritueel waarbij je als ouder verandert in een bankzitter, sociale vlinder of stiekeme cheerleader, afhankelijk van hoe goed je kroost die schoolslag onder de knie krijgt. Maar laten we het eens hebben over die andere, minder besproken kant van de zwemles: de kunst van het ouderlijk klagen en de neiging om alle wereldproblemen op het bordje van de zwemonderwijzer te leggen.

Allereerst, petje af voor de zwemdocenten. Elke dag weer in dat chloorbad duiken, gewapend met niets meer dan een fluitje en een onwankelbaar geduld. En dan hebben we het nog niet eens over die dagen waarop ze moeten omgaan met het kind dat besluit dat zwemles het ideale moment is voor een persoonlijke rebellie tegen de gevestigde orde.

Ouders, aan de andere kant, zijn een verhaal apart. Sommigen komen binnenstormen, gewapend met klachten en beschuldigingen sneller dan hun kind de vlinderslag kan. “Mijn kind begrijpt het niet, leg het beter uit!” of “Waarom is mijn kind niet het middelpunt van uw universum tijdens deze les?” Ja, want zoals we allemaal weten, de zwemdocent heeft een speciale gave om elk kind gelijktijdig en exclusief aandacht te geven.

Maar wacht, er is een andere optie. Misschien, heel misschien, zou het gedrag van onze kleine waterengeltjes niet altijd perfect zijn. Shocking, I know. Zou het kunnen dat die verveling, die irritatie, die we thuis zo goed kennen, ook hier opduikt? Kinderen als spiegels van ons eigen gedrag – een angstaanjagende gedachte.

Laten we het ook even hebben over de zwemlesfamilie. Die groep toegewijde zielen die ervoor zorgt dat onze kinderen niet verdrinken en misschien zelfs iets leren. Zij zijn de ongekroonde helden die onze stuiterballen tijdens Sinterklaas in het gareel houden, terwijl wij als ouders vanaf de zijlijn onze kritische noten kraken.

Dus, lieve zwemouders, misschien is het tijd voor een beetje zelfreflectie. Laten we onze zwemleraren waarderen voor hun geduld en toewijding. Laten we onze zorgen op een constructieve manier delen, zonder de frustraties van ons dagelijks leven op hen af te reageren. En laten we, boven alles, onthouden dat onze kinderen net mensen zijn – met alle mooie en uitdagende kanten die daarbij horen.

En aan de zwemdocenten: bedankt dat jullie er zijn, zelfs op de dagen dat het voelt alsof jullie meer babysitten dan lesgeven. Jullie maken van onze kleine waterwezens uiteindelijk zwemkampioenen. En dat, beste zwemouders, is iets waar we allemaal een beetje meer waardering voor mogen hebben.

Shiva de Winter,

Ondernemer, zwemonderwijzer, zwemexpert, zwemschoolhouder, zwembadeigenaar en zwemveiligheidexpert

Reacties