Schijnverduurzaming

In een tijd waarin duurzaamheid hoog op de agenda staat, blijken sommige initiatieven eerder schijnverduurzaming te zijn dan werkelijke stappen naar een groenere toekomst. Een recent onderzoek van het Brabants Dagblad onthult dubieuze praktijken bij woningcorporatie Casade en haar initiatief Zonnecoöperatie Dakenstroom, waarbij de schijn van duurzaamheid wordt opgehouden, maar de werkelijke impact minimaal blijkt te zijn.

Een van de onthullingen betreft het verstrekken van energielabels door Casade. Volgens het onderzoek wordt 97 procent van alle opgewekte energie van zonnepanelen via de meter van Zonnecoöperatie Dakenstroom afgevoerd, waarbij huurders slechts 3 procent ontvangen. Deze minimale toekenning aan de huurders dient slechts als dekmantel om de kosten voor een tweede meter te rechtvaardigen. Het lijkt er sterk op dat deze constructie is bedacht om de zonnepanelen aan het energielabel te koppelen, wat Casade aanzienlijke financiële voordelen oplevert.

Belangenverstrengeling

Een ander zorgwekkend aspect is de route van het rendement. Hoewel de statuten van Zonnecoöperatie Dakenstroom suggereren dat het rendement naar een duurzaamheidsfonds vloeit waar Casade zeggenschap over heeft, blijkt in werkelijkheid Ingenieursbureau Innax alle rendement te ontvangen. Bovendien gaat de aanbesteding van dit fonds ook naar Ingenieursbureau Innax, wat duidt op een zorgwekkende belangenverstrengeling. Deze dubieuze gang van zaken werpt een schaduw op de integriteit van het verduurzamingsproces.

Een opvallende figuur in dit schimmige spel is voormalig directeur-voorzitter van Casade, Roel van Gurp, die bij de oprichting van Zonnecoöperatie Dakenstroom betrokken was en nu nog als Eerste Kamerlid fungeert. Als volksvertegenwoordiger met een voorbeeldfunctie zou Van Gurp, gezien de ernst van de schandalige praktijken, moeten gaan overwegen zijn functie neer te leggen om verdere reputatieschade te voorkomen.

Een niet te negeren aspect is de betrokkenheid van Ingenieursbureau Innax, dat niet alleen belangenverstrengeling vertoont, maar ook verantwoordelijk is voor het bedenken van het omstreden concept. Dit roept de vraag op in hoeverre andere woningcorporaties in het land soortgelijke dubieuze praktijken toepassen en op grootschalige wijze financieel voordeel halen uit verduurzamingsprojecten. De geschiedenisboeken zouden wel eens een pijnlijk hoofdstuk kunnen wijden aan deze grootschalige misleiding in de naam van duurzaamheid.

Vruchten plukken

Om deze misstanden recht te zetten en recht te doen aan de huurders met een dakenstroomwoning, dringt een duidelijke oplossing zich op. Huurders dienen daadwerkelijk te profiteren van de hernieuwbare energie die op papier aan hun woning wordt toegewezen. Het is niet meer dan rechtvaardig dat zij de vruchten plukken van de zonnepanelen op hun dak. Als dit niet vrijwillig wordt toegekend, rest hen wellicht geen andere keuze dan de gang naar de rechtbank te maken, waar een verklaring voor recht kan worden afgedwongen.

In een tijd waarin duurzaamheid cruciaal is, moeten organisaties die beweren groene stappen te zetten, oprecht transparant en eerlijk handelen. De schijnverduurzaming bij Casade en Zonnecoöperatie Dakenstroom toont aan dat er nog een lange weg te gaan is voordat we kunnen vertrouwen op de integriteit van verduurzamingsinitiatieven en de belangen van de huurders echt centraal staan.

Reacties