Profileren en handhaven

Ik schrik me rot als een vrouw op een elektrische bakfiets met drie stuiterende kinderen erin mij aan de linkerkant passeert. Wild gesticulerend gaat ze vlak voor me rijden. Ik stop.

„Je remlicht doet het niet. Levensgevaarlijk, ik zat bijna boven op je”, zegt ze verongelijkt.
„Die doet het wel hoor, ik heb alleen nog niet geremd. Ik rijd niet harder dan de toegestane 30 kilometer per uur.”
Ze steekt haar middelvinger op en rijdt weg met een tempo alsof ze van de vierde moet bevallen. Aan haar postuur te zien zou dat kunnen. Het zal wel buikvet zijn, en dat raak je niet kwijt door je hoofdzakelijk elektrisch voort te bewegen.
Als ik net wil wegrijden tikt een agent op het raampje. Hij maakt een draaiende beweging met zijn hand en arm, alsof hij niet weet dat autoraampjes elektrisch opengaan.
„Heeft u gedronken?”, vraagt de agent.
„Nee, hoezo?”
„U rijdt overdreven langzaam en houdt het verkeer op.”
„Nou dat vind ik nu ook. Maar 30 is de maximale snelheid hier. Kijk” – ik wijs op het verkeersbord.
„Er wordt niet gehandhaafd, meneer…”
„Nee, mevrouw Halsema en handhaven, vertel mij wat. Maar waarom hield u die dikke op die bakfiets niet aan? Ze haalde mij links in, nogal gevaarlijk.”
„Wilt u niet discrimineren, meneer?”
„En waarom doen jullie niets aan die ‘bepaalde types’ op fatbikes?”
„We mogen niet profileren.”
„Nee, maar mij houdt u wel aan.”
„Als ik zo naar uw onopvallende uiterlijk kijk, zie ik geen enkele reden dat ik beschuldigd zou kunnen worden van profileren of discrimineren – en nu gas geven. Ik ben u zat.”
„Dat zal niet gaan.”
„Wat niet?”
„Gas geven. Ik rijd elektrisch.”
De agent rijdt weg. Ik neem nog een slok wodka en zet de cruisecontrol veilig op 50 kilometer, zodat ik niet weer word aangehouden.

Om de orde in de Tweede Kamer te handhaven, is er een voorzitter. Martin Bosma van de PVV is vers gekozen. Het oude, dubieuze getwitter van hem doet niet ter zake. Als voorzitter is hij een grappenmaker en neutraal. Ik vraag me af hoe hij in zijn nieuwe rol zou hebben gereageerd toen Dilan Yeşilgöz deze week een motie indiende om de spreidingswet te bevriezen, door de Eerste Kamer te vragen de wet niet in behandeling te nemen. Had hij die procedure afgekeurd, voor zover een voorzitter dat kan en mag? Of had hij gedacht laat maar gaan, die wet is overbodig omdat vriend Geert toch geen enkele asielzoeker het land binnen wil laten. Dus, de wet in de ijskast en het idee van Geert eruit? – het kan vriezen het kan dooien.

Bosma’s partijgenoot Dion Graus moet zich als dierenvriend maar eens buigen over het initiatief van dierenartsen om mensen te verplichten een verzekering voor hun huisdieren af te sluiten, omdat de kosten voor de dierenarts niet meer op te brengen zijn – overigens niet te verwarren met Martin Gaus, de ongemanierde ex-presentator van het voormalige TROS-dierenprogramma Dierenmanieren, die het nodig vond honden met een wurgketting te corrigeren. Doe dat met dierenartsen en hun absurd hoge tarieven.

Reacties