Grenzen

Grenzen zijn alomtegenwoordig. Maar het probleem is: je merkt ze vaak niet op. Neem bijvoorbeeld de Duitse grens. Als je eroverheen tuft merk je eigenlijk niks. Behalve dan Duitse verkeersborden. Maar je bent ineens wel ergens anders.

Sorry. Heb mijn paspoort niet bij me en ook geen winterbanden. Omkeren maar weer.

Grens zonder ommekeer

Soms is de ommekeer te groot om om te keren. Dat is een heel venijnige grens. Neem het klimaat. Nou ja, één regenbuitje extra, is dat erg? En dan gebeurt er ineens van alles en overal. Help! Stop! Helaas… stoppen gaat niet lukken. De vraag is waarom dat dan niet lukt. Oorzaak is een heel venijnig sommetje dat klein begint. Met 1. Zo weinig, dat valt niet op. Regenbuitje extra. Dan komt er eentje bij. Uitkomst 2. En dan begint het gedonder. Want die verdubbeling gaat door: 4,8,16… Hoe lang duurt het voor je de 1000 passeert? Slechts 10 stapjes. Verbeeld je dat het klimaat elke 10 jaar één zo’n stapje zet. Nou, dan ben je na 100 jaar een grens over. In iets meer dan een mensenleven kan dus alles veranderen. Vluchten, schuilen, verhongeren, geen water meer of juist erin verdrinken. Alles wordt extremer, je kunt nergens meer vanop aan. En dan blijkt onze kwetsbaarheid. Waar de kakkerlak al 325 miljoen jaar elke klimaatverandering overleeft, zitten wij nou al met de stukken.

Nieuw!

Soms zijn veranderingen goed: nieuw leven. Er wordt een kind geboren, een nootje gezaaid. Kind en boom groeien op en ontdekken nieuwe mogelijkheden. Er niet zijn is goed beschouwd saai, er wel zijn is leuk en spannend. Aan de ene kant is de mensheid bang voor grenzen, aan de andere kant kan ze er niet vaak genoeg overheen gaan: zie Startrek. ‘Te gaan waar niemand ooit tevoren ging.’ Naar de maan, spannend. Of de geheimen ontsluieren van elementen, kosmos, ziekten en andere wetenschappen. Spannend. Nieuw is leuk, zelfs bij de reclame. Zet maar nieuw bij je product en het vliegt de winkels uit. Nieuw spelletje, nieuwe kleren, nieuw luchtje.

De laatste grens

Maar aan alles komt een eind. De laatste grens. Verder kun je niet gaan. Dat is geen fijn idee. Wat gaat er nog door als wij ophouden? Nou; al het andere. Laten we iets van de Romeinse senator Cicero leren en ook die laatste grens aanvaarden als iets wat erbij hoort. Hij zei het zo: „Heb geen angst voor de dood, want we zullen hem nooit tegenkomen. Zolang wij er zijn is de dood er niet en als de dood er is zijn wij er niet meer.”

De eerstvolgende grens is die van 2023 naar 2024. Niet bang zijn; je komt vanzelf wel ergens uit als je doorloopt. Maar let een beetje op waar je loopt en wees voorzichtig met vuurwerk.

Nieuwe kansen, nieuwe prijzen, gelukkig Nieuwjaar.

Reacties