Geloof, hoop, verwachting. Sprookjes of realiteit?
De kerstman bestaat niet, er komt geen vrede op aarde zolang Het Familiediner van Bert van Leeuwen nog aanmeldingen krijgt en het kindje Jezus is niet in december geboren.
Geloof, hoop, verwachting. Sprookjes of realiteit?
Kerst is het feest van geloof, hoop en verwachting. En of je het nu gelooft of niet, we geloven allemaal ergens in. Als je op het vliegtuig stapt geloof je dat de piloot je naar je bestemming zal brengen, als je geopereerd moet worden geloof je dat de chirurg de juiste ingreep doet en als je naar een psycholoog gaat geloof je dat deze je zal helpen je beter te voelen. De een gelooft dat de klimaattop onze planeet gaat redden en de ander gelooft dat Wilders in ons land nu eindelijk eens het roer zal omgooien.
Geloof, hoop, verwachting. Sprookjes of realiteit?
Waar zouden we in deze donkere tijden zijn zonder geloof, hoop en verwachting? Als we als mensheid nou eens eensgezind met elkaar de schouders eronder zetten en de wereldproblematiek aanpakken zoals armoede, klimaat en emigratie. Dan zou het toch gewoon mogelijk zijn de aarde te herstellen? Berekeningen en wetenschappelijke onderzoeken. Een gezamenlijk ideaal. Op papier is het mogelijk.
Geloof, hoop, verwachting. Sprookjes of realiteit?
Vasthouden aan je geloof
Kinderen durven te dromen, te hopen, te geloven. De realiteit van het moment vormt voor hen geen obstakel voor hoop en verwachting voor de toekomst. Als we ouder worden kunnen onze dromen, geloof en hoop vervagen in de realiteit. Er is lef voor nodig om vast te houden aan je geloof, hoop en verwachting en je niet te laten ontmoedigen door de realiteit van het moment. Maar waar is ons geloof gebleven op het moment dat je uitbehandeld bent en de dokter het ook niet meer weet, de piloot zijn dag niet heeft of dat je na jaren van psychologische hulp het leven nog niet ziet zitten? Wat als de klimaatadaptie niet voldoende zal zijn, de VN er niet in slaagt oorlogen binnen de perken te krijgen en de mensheid nooit een gezamenlijk ideaal zal krijgen?
Hoe magnifiek de mens ook is en tot enorm veel in staat, we kunnen concluderen dat zijn bekwaamheid niet grenzeloos is.
Wie weet in deze tijd nu eigenlijk nog waarin we moeten geloven en waarop we moeten hopen? Zou het niet zo kunnen zijn dat we onze redding, ons geloof en verwachting misschien níet moeten zoeken in de mensheid?
Actueler dan ooit
Het is kerst. En ook al is het kindje Jezus dan in de herfst geboren, is de boodschap van kerst dan nu ruim 2000 jaar later niet actueler dan ooit? De Schepper van hemel en aarde die zijn zoon Jezus als baby naar de aarde stuurde om licht in een donkere wereld te brengen, vrede in de harten van mensen en binnenkort naar de aarde zal terugkeren om haar te herstellen van alle problematiek waar het ons zelf niet gelukt is het op te lossen. Als gebleken is dat de mensheid, elkaar én de planeet niet kan redden, hebben we dan een andere keus dan bij de Schepper aan te kloppen en Goddelijk ingrijpen te verwachten, te geloven en te hopen?
Misschien zal het Goddelijk ingrijpen precies het goede nieuws zijn waarop we zitten te wachten deze kerst. Misschien zal het ons kinderlijk vuurtje van hoop, geloof en verwachting weer aanwakkeren. Saamhorigheid, een herstelde planeet, blijdschap en voldoende eten voor iedereen, vrede tussen volken en families.
Geloof, hoop, verwachting. Sprookjes of realiteit? Aan jou de keus!