Van Amen naar Amenities: de bekeerling van de Broerenkerk

Beste lezers, het is me wat, hè? Zelfs de meest verstokte ongelovige kan tegenwoordig niet om de kerk heen. En nee, ik ben niet bekeerd. Mijn zonden zijn weliswaar talrijk, maar mijn heiligheid is nog steeds zoekende. Toch heb ik de binnenkant van een kerk vaker gezien dan menig priester zijn rozenkrans bidt.

Wat is er gebeurd? Nou, de Broerenkerk in Zwolle heeft zichzelf een make-over gegeven die zelfs de beste cosmetisch chirurgen zou laten blozen. Van eerbiedwaardig godshuis naar een soort van hemels winkelparadijs: een boekhandel, een cultureel centrum en zelfs een plek waar je een cappuccino kunt bestellen terwijl je eerbiedig om je heen kijkt alsof je het avondmaal verwacht.

Literatuur als religie

Ik betrapte mezelf erop dat ik meer tijd doorbracht in deze ‘heilige’ ruimte dan ooit tevoren. Niet om vergeving te vragen voor mijn zonden, maar om te snuffelen tussen de boeken. Want laten we eerlijk zijn, als er iets is dat als een religie voor me voelt, dan is het wel de literatuur.

Terwijl ik tussen de rekken dwaalde, kon ik niet anders dan denken: ‘Dit is vast niet wat ze bedoelden met gaat heen en vermenigvuldigt u.’ Hier werd niet gepreekt over onthouding, maar eerder over overgave aan de verleiding van het geschreven woord.

En laten we de muziek niet vergeten. Niet langer de koorzang van engelen, maar het zachte geritsel van pagina’s die wordt aangevuld met het geklater van een espressoapparaat op de achtergrond. Als dit de soundtrack van het hiernamaals is, dan mag de duivel me komen halen.

Fervent zondaar

Maar laten we niet vergeten dat deze metamorfose niet alleen draait om boeken en koffie. Nee, er is ook ruimte voor culturele verlichting. Lezingen, concerten, en exposities – de Broerenkerk is nu een soort van heilige drie-eenheid van literatuur, cafeïne, en intellectueel vermaak.

Dus hier ben ik, een vastberaden atheïst, die zich afvraagt of er ergens in de krochten van de kerkelijke hiërarchie een nieuwe zonde is toegevoegd: de verering van de geschreven kunst. Als dat zo is, ben ik vast een fervent zondaar.

In deze moderne tempel van kennis voel ik me bijna spiritueel, zij het op mijn eigen ongelovige manier. Dus terwijl de kerkgangers elders knielen en bidden, kniel ik hier neder bij de non-fictie, in de hoop op verlichting door het lezen van een goed boek.

Amenities, mijn beste lezers. Amenities.

Met ongelovig genoegen, Jan Veenstra

Reacties