Fotomoment

Laatst was ik op een bedrijfsfeest. Met partner, met drank en spijzen. En levende muziek, hoewel, ‘levende’? Van die archetypische, middle-of-the-road, eenheidsworst muziek en na een aangename afwezigheid weer aangespoelde artiesten. ‘Mag het een onsje méér zijn?’

En de barman-met-de-blauwe-ogen – bekend van TV – die stond te stralen in zijn cocktailbar. In het begin was het onwennig, zo zonder televisiescherm ertussen en ook nog niet overdreven druk, voordat de pils op was, maar tongen en heupen werden losser en na een paar Pornstar Martini’s of Moscow Mules waagden de kantoordames zich aan De Vraag. Zelfzeker door de glimlach van Het Aanbod.

Terwijl zijn twee collega’s wanhoopspogingen deden om in de mêlee nog wat drankjes uit te serveren, sloeg barman Victor zich dapper door de schare hofdames op zijn natte afwerkplek. Geoefend professional als hij is in één minuten gesprekjes en het zich laten nemen op selfies.

Otofoto

Nog niet zó lang geleden vonden we dat maar een raar woord: ‘selfie’. Synoniemen.net geeft: ‘zelfje, zelfkiek(je), otofoto, ikkie’. Curieus genoeg, als je vervolgens één van die woorden intypt, dan krijg je: ‘als trefwoord met bijbehorende synoniemen: niet gevonden’. Nerdy types gaan dit nu uitproberen.       #love it. ‘Selfie’ lijkt een strijd gewonnen te hebben. Sowieso, want uit onderzoek blijkt dat het de meest genomen foto is, nog meer dan seks en landschappen. Of een combinatie van die twee.

Ik kan er niet aan wennen als ik in het kneuterig-Hollandse straatbeeld zo’n Aziatisch type zichzelf zie ‘vereeuwigen’ (de relativiteitsleer schiet hier zwaar tekort) aan het eind van een selfiestick die in veel gevallen nog langer is dan de otofotograaf. Gebruiken ze die ook om in Giethoorn slootje te springen of in het reuzegevaarlijke Amsterdam drugshandelaren van zich af te slaan?

Zal het uitruimen van ouderlijk huizen in de toekomst sneller gaan als we niet meer met betraande ogen door honderden foto’s hoeven ploeteren? Niet meer de discussies moeten voeren met broers en zussen over het bewaren van de vakantiefoto’s uit 1990, Portugal, de eerste keer weer samen, toen wij eindelijk allemaal de deur uit waren (er was toen nauwelijks woningnood) en waar dus niemand van ons bij was? ‘Maar ze staat er zo leuk op!’ Ja, net zo leuk en in dezelfde jurk als een maand later op de verjaardag van tante Jo uit Kutdammerveen. Al die foto’s, zonder filter, van mensen die net een hap namen, van gescalpeerde familieleden, van pantykousjes onder een bloemetjesjurk.

Herbeleven

Het hàd toch ook wat, een dag wachten en dan je vakantie herbeleven. Een plaatje van je meisje laten zien waar niet het hele Internet-en-zijn-ouwe-moer al overheen gescrold was? Ik koester een foto van mijn grootvader – de foto is honderd jaar oud – in driedelig pak in het park, staand bij een bankje, met een dikke sigaar in zijn hand (hij rookte niet, maar de sigaar verbeeldde succes). Het pak was van de photograaf, daar had hij als knecht op een turfschip weinig nut voor.

Het was een belangrijk fotomoment, zijn verloofde kon de foto aan ouders – en zussen! – laten zien.

Ik ben blij dat die foto destijds gelukt is.