Kiestalent – Black Friday

Hop, daar gaat Rob. In één vloeiende beweging vanuit mijn (duurzame) boodschappentas in de papierbak. Ik weet niet hoelang hij heeft liggen uitrusten in mijn brievenbus tijdens deze uitputtende campagne, maar ik ben van hem af.

Uitputtend is het zeker voor mij, telkens omlopen naar de papierbak wanneer ik boodschappen ga doen. Veel ‘papieren politici’ gingen hem voor, maar als je het klimaat zó hoog in je vaandel hebt staan, verspil je natuurlijk geen papier voor stemgewin. Dat is klimaatbeleid met twee petten Jetten.

‘Dag Rob, zoek maar een goed plaatsje’, echoot mijn stem die hij niet krijgt in de papierbak. ‘Frans ligt er ook al in, zie je hem?’ Meer namen noem ik niet door het gat van de papierbak, want dan leest u wat mijn politieke voorkeur is, die ik overigens nooit in mijn columns door laat schemeren. En dat ik als hetero Rob een gat in kaag, uh… jaag, heeft niets met mijn heteroseksuele geaardheid te maken. Dat zeg ik maar even voordat ik de woke-kiezer op mijn dak krijg.

‘Schiet eens op, mafkees. Wie lult er nou tegen een papierbak?’, zegt een man die zijn stapel kranten én een foldertje van Lilian Marijnissen wil weggooien. Trouw, de Volkskrant en De Telegraaf stort hij in de bak – wie is er nu een mafkees, hoe zwevend kun je als kiezer zijn?

Het kippenhoklijsttrekkersdebat op SBS6 wordt geleid door Wilfred Genee, dus eigenlijk niet. Geert Wilders neemt Frans Timmermans de maat en krijgt de lach en het applaus. Fransje gaat onderuit als hij geen goed antwoord heeft op de armoedesituatie in Nederland en Wilders confronteert hem nog maar eens met zijn riante wachtgeldregeling. De ietwat conservatieve Pieter Omtzigt doet reactionair mee met het oude spelletje ‘geen ja en geen nee’ en noemt die woorden glansrijk niet als het gaat om minister-president te worden en draait christelijk om samenwerking met Wilders heen. Dilan spreekt in elk geval makkelijker dan haar achternaam is uit te spreken.

Black Friday met zijn deals doet zijn naam geen eer aan, want de zon schijnt. Ik heb een blauwe maandag rechten gestudeerd, zodat ik weet dat de ‘deal’ pas is gesloten als je het product wilt hebben. ‘Aanbieding’ is een beter woord. Maar op een zwarte vrijdag heb ik weinig aan die blauwe maandag. Mijn koffiezetapparaat heeft inmiddels zóveel kalk dat het niet meer weet wat koffiezetten is. Als traditionele kiezer maak ik de keuze voor hetzelfde koffiezetapparaat, bij de plaatselijke middenstand.

‘OP=OP’ staat bij het lege schap. De middenstander wil een deal sluiten voor een ander apparaat: „Hiermee kunt u ook cappuccino maken, voor maar 50 euro meer.”
„Ik heb helaas een cappuccinoallergie.”
„Daar heb ik nou nog nooit van gehoord”, zegt de middenstander.
„Ach, weer eens wat anders dan een glutenallergie. Dank u wel.”

Ik kies voor een fles azijn en spoel mijn oude koffiezetapparaat goed door. ’s Avonds geniet ik van een ouderwets, Hollands kopje koffie en denk tevreden: wat ben ik toch een natuurtalent als het om kiezen gaat.