De ontmaskering van kunstmatig auteurschap

Met de toenemende hulp van AI-chatbots bij ons schrijven, heeft de vraag naar auteurschap een nogal amusante wending genomen. „Heb je dit zelf geschreven?” – een vraag die de laatste tijd lijkt te winnen aan populariteit.

Het is een vraag die me doet afvragen: wat betekent „geschreven door mij” tegenwoordig precies? Ik kan niet anders dan denken aan een tijd waarin typemachines pennen en ganzenveren vervingen en mensen vroegen: „Heb je deze grappige letters zelf getekend?” De parallellen zijn intrigerend. Natuurlijk kunnen we onderscheid maken tussen het gereedschap en de inhoud die het genereert. Aan de andere kant heeft onze interpretatie van auteurschap misschien een transformatie ondergaan.

Persoonlijk geloof ik dat de ware essentie ligt in het kernidee en de onderliggende boodschap, eerder dan in de loutere output. Tekst kan foutloos klinken, maar is dat niet een goede zaak? Hier wordt het ingewikkeld. Het is uitdagend om inhoud te scheiden van presentatie, vooral wanneer we onzeker zijn over wie de ‘auteur’ is in de context van door AI gegenereerde inhoud. Wanneer we geconfronteerd worden met een tekst die klinkt alsof deze is geschreven door AI, verleggen we onze focus naar de vermeende auteur en beginnen we hun schrijfvaardigheid te onderzoeken. Het is een soort spel waarin we proberen de bedrieger te ontmaskeren.

Wat vinden we van het idee?

Niemand is tenslotte zo goed in schrijven, toch? Dat zouden wij moeten weten. We slaan het idee volledig over en duiken volledig in de details van grammatica, spelling en stijl. We bevragen onze ‘auteur’, en met succes: „Ja, ik heb een chatbot gebruikt om me te helpen. Maar wat vind je van het idee?”, antwoorden ze. Bedoelen ze dit serieus? Je hebt zojuist de waarheid ontdekt en nu verwachten ze dat je meespeelt? Je pauzeert, overpeinzend de tegenstrijdigheden.

Uiteindelijk beslis je dat het het beste is om het van henzelf te horen. Ze stamelen bij het verwerken van de informatie, presenteren het minder vloeiend, en bevestigen wat je al vermoedde: ze hebben inderdaad hulp gekregen van kunstmatige intelligentie. Ze hebben de tijdrovende, foutgevoelige menselijke aanpak van schrijven achtergelaten. „Aha!”, denk je. Je verwerpt het idee op basis van de presentatie. „Volgende!”, verklaar je en bekijkt een ander, slecht doordacht idee, geschreven door een echt mens: „Kijk, dát noem ik nu schrijven!”

Dit artikel is met trots geschreven met behulp van ChatGPT.