Geerts Marokkaanse achterban

De verkiezingen zijn geweest en de uitslag is bekend. Toch blijf ik maar denken aan die Marokkaanse jongen in dat interview van de Telegraaf, die volmondig verkondigde dat hij op Geert Wilders ging stemmen. Bijzonder. Een deel van mij denkt namelijk nog steeds dat het satire was. En dat ik gewoon de disclaimer gemist heb.

“Hij is een goeie man! Goeie regels! Goeie man. Alleen die racisten moet ‘ie een beetje vergeten en zo.”

Ik moest eerst even lachen om de luchtigheid waarmee hij Geerts asielbeleid en anti-islam standpunten probeerde weg te wuiven. Maar de waarheid is dat ik misschien een beetje jaloers ben op deze jongen. Zijn positieve denken. Zijn bereidheid om van het beste van mensen uitgaan. Ik wil ook zo positief kunnen denken.

“Ik weet niet waarom hij haat. Ik denk hij is een keer in de Albert Heijn geweest en heeft een keer een conflict met een Marokkaan gehad. Ik denk dat hij sindsdien zegt: ‘Marokkanen het land uit’. Ik denk dat dat het is.”

Het is een soort magisch relativerend vermogen waar ik eerlijk gezegd best van onder de indruk ben. Zelf bijt ik mij altijd zó in een partijprogramma vast dat ik de meest schrijnende punten gewoon niet kan negeren. Maar deze jongen kan dat wel. Hij kijkt naar het partijprogramma van de PVV alsof je een menu bestelt bij een wegrestaurant langs de Duitse snelweg: “Even kijken. ‘Kartoffeln’. Yes please! ‘Krautsalat’. Prima. Varkensschnitzel. Oei! – Die mag je vergeten van mij.”

Ik doe hier nu een beetje gekscherend over. Maar wat als deze jongen gelijk krijgt? Wilders had het er al over dat de politiek over haar schaduw heen moest stappen om samen te kunnen werken. En in één van de debatten nam hij al een mildere positie in wat betreft de islam. Wat als dat de enige manier is voor hem om een coalitie te krijgen? Zeker gezien een groot aantal partijen de anti-islam standpunten van de PVV als ongrondwettelijk ziet.

Natuurlijk is het echte spel nu pas echt begonnen. Er is een verkenner aangewezen en daar is meteen al weer wat mis mee. Van Strien houdt het gelijk al weer voor gezien; na fraudebeschuldigingen. En zo blijft de Nederlandse politiek de komende maanden één van de meest intrigerende ‘Real Life Soaps’ om te volgen.

Krijgen we centrumrechts kabinet, een minderheidskabinet of krijgen we in maart weer verkiezingen? We gaan het zien.