‘Je bent een echte Debora’, zegt mijn vader…

Weet je, Jesse Klaver, wat ik op dit moment het liefste aan je zou willen vragen? Of je mijn e-mailbericht echt niet hebt ontvangen? Je bent zelf gediscrimineerd. Het verhaal van Romano over discriminatie en de ontmoeting met hem ontroerde je. Tenminste dat zei je bij de talkshow van Humberto.

Wij hebben elkaar nooit gesproken. Er is inmiddels heel veel gebeurd. Ik ben jarenlang binnen GroenLinks gediscrimineerd en door het partijbestuur definitief voorgoed GroenLinks uitgezet. Momenteel vorm ik zoals je weet in de Provinciale Staten Zuid-Holland een eigen fractie, Groep Doe STOER. Jij bent de nummer 3 van de best wel indrukwekkende lijst GroenLinks-PvdA. De peilingen voorspellen tussen de 20 en 24 zetels. Gefeliciteerd!

Stem op Volt niet handig

Eerlijk is eerlijk, mijn stem op Volt was misschien niet handig. GroenLinks-kiezers waren teleurgesteld. GroenLinks-kiezers die jullie op 22 november hard nodig hebben. Deze kiezers vragen om echte politici. Echte mensen die zich met volle overtuiging inzetten voor hun idealen. Oprecht idealisme is waar deze kiezers om vragen.

Jesse, sorry dat ik het moet zeggen, maar dat roept bij mij toch vragen op over jouw geloofwaardigheid en oprechtheid. Je past de boodschap aan op het publiek dat je wilt overtuigen, alles voor de zetels, althans zo lijkt het. Maar kiezers zijn niet dom, die weten wanneer iets echt of nep is.

Een politieke campagne gekopieerd van Obama, opgestroopte mouwen, campagneslogan, speeches vol citaten van Barack Obama. Even geloofde ik je, maar oprechtheid kan je niet spelen, dat ben je of dat ben je niet. Ik geloof je niet meer. En dan word ik de partij uitgezet, gewoon omdat ik mezelf wil zijn. Een echt mens, niet nep. Kennelijk wordt dit binnen GroenLinks niet gewaardeerd.

Bellen?

GroenLinks koos voor strategisch stemmen, ik niet. Ik heb gekozen voor mijn idealen. Hoe dan ook wens ik GroenLinks-PvdA het allerbeste. Het punt is, dat mij de partij uitzetten niks gaat oplossen. Jesse, misschien moet je mij toch eens bellen?

„Je bent een echte Debora”, zegt mijn vader. „Debora zit onder een palmboom en spreekt recht. Als ze Gods stem hoort, staat ze op en neemt de leiding in een strijd die vrede brengt.” Toen ik geboren werd had ik geen naam. Twee dagen later kreeg ik de Bijbelse naam Debora. Als kind snapte ik niet waarom ik een echte Debora ben. Nu snap ik dat wel. Debora is een vrouw die zich niet laat inperken, verder durft te kijken en dichtbij God ontdekt wat haar roeping is. Als ik lees over Debora vraag ik mij af: wil ik wel een echte Debora zijn? Ik weet het niet, ik vertrouw op God en doe wat ik moet doen.

Inmiddels heb ik het College voor de Rechten van de Mens om een oordeel gevraagd. Het College heeft laten weten mijn discriminatieklacht in behandeling te nemen.

Debora Fernald (Statenlid Provincie Zuid-Holland, Groep Doe STOER, kunstdocent en antiracisme- activist)