Het diepe drama van het Nederlandse woningtekort

Het Nederlandse woningtekort is in een jaar tijd fors gestegen. Dit nieuws zou ons allemaal moeten schokken, ware het niet dat we er intussen aan gewend zijn geraakt.

De demissionaire minister voor Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, Hugo de Jonge, lijkt dit als niets meer dan een onvermijdelijke hobbel op de weg te beschouwen.
In een welhaast cynische observatie merkt hij op dat de gestegen rente in het afgelopen jaar de ‘tegenwind’ heeft doen toenemen.
Hoe attent van hem om het vast te stellen – het is alsof hij ons eraan herinnert dat water nat is en vuur heet. Wat een visionair!

Het is van groot belang dat er snel en vooral veel huizen gebouwd gaan worden, want laten we ons eens verdiepen in de redenen achter dit epische woningtekort. Volgens De Jonge komt het grootste deel (55 procent) van dit tekort door een onverwachte toename van de bevolking, en deze toename wordt volledig toegeschreven aan migratie.
Statushouders, arbeidsmigranten en buitenlandse studenten schijnen nu ook opeens behoefte te hebben aan een dak boven hun hoofd. Wat een verbazing! Maar wacht even, dat is helemaal geen verrassing.
In een land dat zijn grenzen wijd openzet en zelfs een rode loper uitrolt voor iedereen die hier wil wonen, is een woningtekort onvermijdelijk. Het is alsof we proberen een marathon te winnen terwijl we de helft van ons team opzettelijk op de tribune laten zitten.

Geen Woning,Geen Kroning

Laten we teruggaan naar de dagen van koningin Beatrix. Het lijkt een eeuwigheid geleden, maar zelfs toen voorspelden de  mensen al dat er een woningtekort zou ontstaan. In de jaren ’70 was er al een groot tekort in ons land aan woningen.
En hier zijn we dan, in 2023, en dat tekort blijft maar groeien. Het is schrijnend dat mijn 34-jarige nicht, die al meer dan een decennium op een woning wacht en net zo Nederlands is als kaas en tulpen, nog steeds geen enkel uitzicht heeft op een eigen woning. En ze is zeker niet de enige. Het lijkt erop dat het Nederlandse volk heeft geleerd om te fluiten, want dat is het enige wat ze kunnen doen terwijl ze wachten op een woning die misschien nooit zal komen.

Maar laten we niet vergeten dat deze situatie het resultaat is van jarenlang falend beleid. De stroom van asielzoekers blijft maar toenemen, terwijl er in Nederland simpelweg geen ruimte meer is.
Natuurlijk moeten we deze mensen helpen, maar er moet een evenwichtige aanpak zijn die rekening houdt met de belangen van alle Nederlanders. Het is hartverscheurend om te zien dat onze kinderen achteraan in de rij van woningzoekenden staan, terwijl de huizenprijzen de pan uit rijzen en hypotheken onbetaalbaar worden. Dit alles is te danken aan ons demissionaire kabinet, dat ons land de laatste jaren steeds verder de afgrond in heeft geduwd.

Holle retoriek

In plaats van een effectief woningbeleid te voeren, lijkt onze regering zich bezig te houden met politieke spelletjes en holle retoriek.
Het is alsof ze in een parallel universum leven waarin de realiteit van het woningtekort geen enkele rol speelt. Ze spreken over ‘meer tempo en meer regie’ en ‘meer betaalbare huizen bouwen’, maar de daadwerkelijke acties blijven uit.
Het is alsof ze denken dat door erover te praten, het probleem vanzelf zal verdwijnen. Nou, laat me je uit die droom helpen – dat zal niet gebeuren.

Dus, wat kunnen we nu doen? Wel, misschien moeten we beginnen met onze politici aanspreken op hun verantwoordelijkheden. Misschien moeten we hen herinneren aan de beloftes die ze hebben gemaakt en vragen waarom ze niet in staat zijn om deze problemen op te lossen.
Misschien moeten we ophouden met het accepteren van vage beloftes en halfslachtige maatregelen. En misschien moeten we een beetje meer kritisch zijn over het beleid dat ons in deze benarde situatie heeft gebracht.

Geen lachertje

Het Nederlandse woningtekort is geen lachertje. Het is een ernstige crisis die de levens van duizenden mensen beïnvloedt. Het is tijd voor onze regering om op te staan en echte oplossingen te bieden.
En als dat betekent dat ze ‘nee’ moeten zeggen in Brussel en zich richten op de behoeften van hun eigen burgers, dan is dat maar zo. Ons land verdient beter dan dit eindeloze getouwtrek en politieke spelletjes.

Het is tijd voor actie en het is tijd voor verandering. Nederlanders verdienen de zekerheid van een dak boven hun hoofd, en dat is geen vraag, maar een recht. Het is tijd om dat recht te respecteren en er daadwerkelijk naar te handelen.