Boef Bernhard en Varkensheintje – Prinsen der Nederlanden

„Ben je nou belazerd mij te vragen…?” Verslaggever Willibrord Frequin vroeg jaren geleden aan boef Bernhard wat hij van de beschuldigingen vond. Het ging om de Lockheed-affaire. Nadat de heer Van Lippe-Wippenstein begin jaren zestig al ruim 1 miljoen aan steekpenningen had ontvangen, verlangde hij van vliegtuigbouwer Lockheed nog meer geld.

Uiteindelijk koos Nederland voor de F-16.

Rooie Joop den Uyl heeft een kans laten liggen toen Juliana met haar vlakke hand op tafel sloeg – koninginnen doen dat niet met hun vuist – en zei: „Als hij wordt aangeklaagd dan treed ik af.”
Van Wippenstein hoefde uiteindelijk alleen zijn uniform in te leveren en er verder voor te zorgen uit het zicht van zijn buitenechtelijke kinderen te blijven, zich in te zetten voor de dieren als president van het WNF en ze net zo makkelijk af te knallen.

Boef Bernhards lidmaatschap van de NSDAP is al lang bekend. Was hij een nazi? Heeft hij in zo’n enge, jeugdige korte broek gelopen? Later had hij meestal geen broek aan, dat was wel zo functioneel.
Een onderzoek naar zijn oorlogsverleden komt er niet, volgens Mark Rutte. Wel een historisch onderzoek. Als charmeoffensief stelt Willem-Alexander het koninklijk archief, tot 6 september 1948, open – zo heeft hij voldoende tijd om in de periode daarna te grasduinen. Misschien vindt hij wel van zijn opa een lidmaatschapskaart van de Dierenbescherming.

Wie weet wat hij nog meer ontdekt, maar dan in de jongere geschiedenis van zijn eigen, Claustrofobische familie. Wat moet zijn familie toch met die Duitsers, het lijkt wel een lidmaatschap voor onbepaalde tijd. Nee, dan heeft hij het zelf beter gedaan. Van de opa, van moederskant, van zijn kinderen kun je alles zeggen, behalve dat hij uit Duitsland kwam. En Argentijnse archieven sluiten beter dan vliegtuigluiken.

Mama Bea heeft het ook niet zo getroffen met haar opa: Prins Hendrik. Toevallig ook een Duitser en ‘dus’ Prins der Nederlanden. Omdat hij net zoals boef Bernhard een liefhebber was van wilde zwijnen afschieten, werd hij Varkensheintje genoemd. Ook hij nam het niet zo nauw met de huwelijkse trouw. Lekkend door syfilis kwam hij aan zijn eind. Als Koninklijke Commissaris van de vereniging De Nederlandsche Padvinders heeft hij ‘veel’ voor ons land gedaan. En het pad naar prostituees kon hij blindelings vinden. Of hij fout was in de oorlog? Laten we hem het voordeel van de twijfel geven, omdat hij toen al dood was. In zijn archief is alleen de lidmaatschapskaart van de padvinderij gevonden.

En niet alle akela’s zijn eng fout. Zijn vrouw Wilhelmina wel, die had al snel de kuierlatten naar Engeland genomen. Op 6 september 1948 ging het na haar abdicatie weer fout toen ze op het balkon van Het Paleis op de Dam haar dochter Juliana voorstelde en riep: „Leve de koningin.” Bij de derde keer ‘hoera’ lag haar kunstgebit bijna tussen de duiven op de Dam. Dat staat niet in Willems archief, maar ook dat weten we al lang.