All-inclusive

Als je eenmaal besmet bent met het all-inclusive-virus, dan ga je er ook helemaal in op. Het is misschien een tikkeltje ordinair voor een herfstvakantie, maar dit concept ontzorgt het ouderlijk bestuur volledig en dat is precies wat ze nodig hadden.

Het resort is volledig omgeven met hoge hekken, dus echt kwijt kunnen de kids niet raken. En de afspraak dat ze mogen eten en zwemmen waar ze willen zonder de leiding te storen, voeren ze tot op heden echt prima uit. Zelf kruipen we rond een uur of 11.00 na een verlaat en zeer ruim ontbijt op ons ligbedje, want professioneel uitbuiken op de hotspots van het zwembad (uiteraard gekaapt vóór het ontbijt) is echt een must. De volgende maaltijd staat immers altijd om de hoek. Maar tot die tijd ga je je heerlijk liggen verlekkeren aan de collega-genieters op het resort.

Kakafonie en gekkigheid

De knalrood afgefikte Britten, Duitse bouwvakkersdecolletés waar met gemak twee halve liters bier in passen, zwemstringgetjes tussen billen waar ze niet voor gemaakt zijn en de aldoor fluitende Russinnen met hun opgespoten lipjes. Het is een kakafonie van talen en gekkigheid en wat zijn wij dan toch lekker gewoon gebleven als Hollanders. Wij zijn voornamelijk druk met uit te vissen wie uit welk gezin nou bij wie hoort. En als je dan net alle kinderen bij de juiste ouders hebt geplaatst komen er weer twee nieuwe bij. Druk overleggend stellen we vast dat zij dan de tweede leg moeten zijn van die vrouw met dat oranje bandanaatje en die grijze krullenbol met die ballenknijper.

Happy in Saturn Palace

We geven elkaar tevreden een kus, vragen ons wederom niet af waar de kinderen zijn en we mojitoën ons een weg door de middag heen. Halverwege strelen we onze gemoedsrust nog even door op te merken dat er voor de talloze medewerkers hier vast heel goed gezorgd wordt, want ze zijn allemaal even vrolijk. Zo is eigenlijk iedereen dus helemaal happy in Saturn Palace en om dat te vieren halen we bij het avondbuffet extra veel dik, maar natuurlijk ook döner. Enige minpuntje is dan nog dat we van de minidisco’s af dachten te zijn, maar de jongste telg liep hier onverwachts toch nog warm voor. De lokale wijn waarmee we tijdens het buffet zijn overladen sloeg echter nog zodanig goed aan dat we de ‘Dikste billen van de Olifant’ en ‘Soco soco, batsjie batstjie, soco batsjie, vida vida’ toch weer heerlijk mee hebben gedaan. Dus we zijn weer lekker weg zeg. Ge-wel-dig.