De Kerk: waar de tijd stil staat en de parkeerplaatsen leeg

Ach ja, de kerk. Dat oeroude instituut waar sommigen nog steeds naartoe gaan alsof het 1482 is en de wereld nog plat is. Ikzelf, een twijfelende ziel, besloot afgelopen zondag om mijn sceptische geest een kans te geven en weer eens een bezoekje aan de kerk te brengen.

Of ik katholiek ben? Tja, dat hangt ervan af wie het vraagt. Mijn ouders hebben me ooit dit predikaat opgedrongen, maar eerlijk gezegd voel ik me net zo verbonden met de kerk als met een aardappel. Niet echt dus.

Dus daar ging ik, op weg naar de kerk, met een nieuwsgierigheid die waarschijnlijk net zo groot was als die van Columbus toen hij dacht dat hij India had bereikt. Nou ja, misschien iets kleiner. Ik bedoel, Columbus ontdekte een heel nieuw continent, terwijl ik gewoon de kans greep om te zien wat de kerk te bieden heeft in de 21ste eeuw. Spoiler alert: niet veel, volgens mijn nuchtere observaties.

Parkeerplaats voor scooters

Bij aankomst viel me meteen iets op: de parkeerplaats van de kerk was bijna leeg. En het was niet eens zo’n kleine kerk, naar mijn bescheiden mening. Het leek meer op een parkeerplaats voor scooters dan voor auto’s. Dit was duidelijk geen goede start voor mijn ontdekkingstocht naar het spirituele.

Eenmaal binnen was het zicht niet veel beter. Ik schat dat er niet meer dan vijftig tot zestig zielen aanwezig waren, voornamelijk van het bejaarde soort. Het leek alsof de kerk een exclusieve club was geworden voor senioren die zich verveelden op zondagochtend. En wat me nog meer verbaasde, was dat er meer mannen dan vrouwen waren. Nu ben ik geen demograaf, maar zelfs ik kan zien dat dit niet bepaald representatief is voor de bevolkingssamenstelling.

Wat me nog meer verbaasde, was dat ik een jaar geleden dezelfde kerk had bezocht tijdens het carnaval. En geloof me, die ervaring was compleet anders. De kerk zat toen bomvol, er was geen plek meer te krijgen. Ik vraag me af waar al die mensen waren op deze normale zondag. Dezelfde pastoor stond voor het altaar, dezelfde plek, maar totaal verschillende opkomst. Hoe kan dat? Is het soms afhankelijk van de gelegenheid? Misschien moeten ze elke zondag carnaval vieren om de kerken vol te krijgen.

Kerk met standaard mis

Maar laten we eens kijken naar de dienst zelf. Misschien was dat wel hetgene dat mensen wegjaagde. De standaard mis, zoals die al eeuwen wordt uitgevoerd. Je kent het wel, de rituelen, het gezang, het brood en de wijn. Het is als een soort liturgische herhaling waarbij je elke keer hoopt op een verrassende plotwending, maar steeds weer hetzelfde einde krijgt.

En dan hebben we het over de preek. De pastoor stond daar, met zijn monotone stem, alsof hij een slaapliedje zong voor een stel oververmoeide kleuters. Hij sprak over zonden, vergeving en verlossing, alsof hij een abonnement had op de Hemelse Spotify-afspeellijst. Maar eerlijk gezegd, ik had meer inspiratie verwacht van iemand die beweert te communiceren met de almachtige. Misschien moet hij een paar lessen volgen bij TED-sprekers om zijn publiek wakker te houden.

Geen upgrade

En laten we het niet hebben over de muziek. De kerkmuziek heeft blijkbaar de afgelopen eeuwen geen upgrade gekregen. Het klonk alsof een groep vogels probeerde te zingen na een nachtje stevig doorhalen. Ik begreep niet hoe dit soort gezang mensen kon raken op een spiritueel niveau. Misschien moet de kerk een beetje bij de tijd blijven en wat modernere deuntjes introduceren. Een gospelkoor met wat funk en soul, dat zou nog eens een dienst zijn om naar uit te kijken.

Al met al was mijn herontdekking van de kerk niet bepaald een openbaring. Het voelde meer als een reis terug in de tijd, naar een wereld waarin mensen nog in heksen geloofden en dachten dat de aarde plat was. Maar wie ben ik om te oordelen? Misschien heeft de kerk wel een speciale plaats in het hart van degenen die er elke zondag naartoe gaan. Voor mij is het echter duidelijk dat de kerk nog wat werk te verzetten heeft om de moderne zielen te bereiken. Misschien een idee voor een nieuwe realityshow: Extreme Church Makeover.