Voorbereiding fietstocht

Vandaag was het een sombere, grijze dag, maar gelukkig bleef het droog voor mijn jaarlijkse voorbereiding van de fietstocht voor de Brasserie van de Witte Wieven. Deze traditie was normaal gesproken altijd een gezellige en leuke aangelegenheid met maatje Frans aan mijn zijde. Hij is normaliter degene die me energie geeft en altijd voor gezelligheid zorgt met zijn komische ideeën. Maar dit jaar moest ik de tocht voor het eerst alleen maken, wat een vreemde gewaarwording was.

Ik begon mijn twee uur durende fietstocht van ongeveer 40 kilometer, een route die voor jong en oud goed te doen was. De dreigende wolken boven me maakten me eerst een beetje bezorgd, maar al snel merkte ik dat het droog bleef en de frisse lucht en rust van het fietsen mijn gedachten kalmeerden. Mijn eerste stop was bij de Zandenplas, een prachtig stukje natuur dat me altijd opvrolijkt zomer en winter. Het kabbelende water en de serene omgeving maakten de sombere dag draaglijk.

Ik dacht aan Frans en hoe we hier eens een keer met de manege paarden en ruiters van de Witte Wieven het water in gingen, wat een fantastisch gezicht was, en voor de ruiters een onvergetelijke gebeurtenis werd, de manege werd toen nog beheerd door Bas en Manon. Verderop fietste ik door een bosrijk gebied, richting Vierhouten en Garderen. Het geluid van mijn fietsbanden over de bospaden was rustgevend, maar het was toch anders zonder mijn maatje Frans. Ik weet zeker dat hij me zal aanmoedigden om door te gaan en te genieten van deze speciale dag.

Op mijn route passeerde ik het Verscholen Dorp, een ontroerend stukje geschiedenis uit de Tweede Wereldoorlog. Ik stopte even bij de hutten in het bos, waar in de oorlog Joden verscholen zaten. Het was een triest verhaal dat ik tijdens de komende tocht met mijn medefietsers graag wil delen. Ik wil dat ze de betekenis van deze plek begrijpen en dat het een herinnering zou blijven, net zoals het voor mij is.

Terwijl ik door het gebied fietste, kon ik niet anders dan denken aan Frans en onze vorige routeplanningen van vorige fietstochten. Maar ook zonder hem voelde ik me verbonden met de natuur en de geschiedenis die ik tegenkwam. Ik hoop dat deze tocht ook dit jaar memorabel zal zijn, met nieuwe herinneringen en verhalen om te koesteren.

Met elke pedaalslag voelde ik me sterker en meer in balans met mezelf en de wereld om me heen. De overleden helden mochten dan wel fysiek afwezig zijn, maar hun geest en geschiedenis waren zeker bij me tijdens deze bijzondere fietstocht. En zo eindigde mijn planning van de aankomende fietstocht van de Brasserie 27 augustus 2023, met een mix van emoties, maar vooral dankbaarheid voor de traditie en de nieuwe ervaringen die ik nu in mijn hart meedraag. Ik weet zeker dat ik deze tocht en het verhaal van het Verscholen Dorp met me mee zal dragen, en dat het een bijzondere betekenis zal behouden voor vele jaren die nog komen.