Een niets aan de hand-vakantie

Mijn buurman, Jort, is op vakantie. In een dorp met veel medeklinkers in de naam, op een eiland in Wales.

Beste amice Paco,

Even een berichtje uit Llanfairpwll. Heb hier een hotelkamer geboekt via een gristelijk culturele groepsreisorganisatie. Ja amice, ik begrijp je verwarring. Maar soit, je moet wat als je de kans op een paar hooligans in je reisgezelschap wilt reduceren tot nul. Dus waar kun je je dan beter bevinden dan in een gristelijk gezelschap, toch? En die zesennegentig galmende psalmen per dag moet ik dan maar voor lief nemen.

Maar hoe dan ook, het valt gruwelijk tegen. Neem het keukentje in mijn kamer. Dat keukentje heeft een lade met bestek. Ontbreekt er een eiersnijder, ongekend! Je weet hoe perfectionistisch ik ben en hoe ik gesteld ben op alle puntjes op alle i’s. Dan het tv-gebeuren. Slechts 96 zenders. En wat denk je? Geen Eurosport! Niet dat ik daar ooit naar kijk thuis, maar het gaat om het principe.

Dat grijpt mij allemaal bij de keel. Dan voel ik een aanval van hyperventilatie opkomen.

Frans Bauer in de lift

Je weet toch dat ik van techno uit Los Angeles houd? Zuid-Los-Angeles om precies te zijn, vlak bij die supermarkt, om de hoek bij McVitties. Je weet wel. Waar ik toen een maand verbleef, vanwege die techno. En wat denk je? Wordt er hier alleen liftmuzak gedraaid. Te gruwelijk voor woorden! Liftmuzak in de vorm van Ierse volksliedjes. In Wales, mind you!
Dat is hetzelfde als in Griekenland op vakantie gaan, om dan in je hotel Frans Bauer in de lift te horen krijsen.

En dan de bloody limit: collectanten! Thuis staat er minimaal zes keer per week een collectant bij mij aan de deur. Hetzij voor de Darmstichting voor behoeftige honden, dan wel voor te klein geboren singer-songwriters zonder baard. Stel je voor, ja! Binnen een week had ik er hier négen voor mijn hotelkamer staan. Heb ik uiteraard over geklaagd bij de directie hier. Beter gezegd, bij de directeur. Een ventje dat er niet uit ziet.

Kan ik gewoon niet uitleggen, maar soit, laat ik een poging wagen: 1,55 meter, de reuk van een natgeregende langharige hond, gecombineerd met het vormloze hoofd van een knaagdier met veel te grote tanden. En het praat alsof het een stekelvarken probeert door te slikken. Meer hoef ik niet te zeggen. Dan weet je genoeg.

Kortom, echt zo’n niets aan de hand-vakantie waar ik altijd zo van kan genieten. En oh ja, het weer is prima. Eén keer in de week tussen twaalf en twee uur is het droog. Laat mij weten hoe het in Holland gaat.

Jort