This is limo, men!

Long time ago in New York. Aangekomen op het vliegveld zochten we een beschikbare taxi.

„Pak in New York altijd een yellow cab“, schoten me de waarschuwingen te binnen van mensen die hier eerder geweest waren. Te laat, een taxichauffeur had zich al gemeld en we volgden hem naar zijn zwarte auto. Niks yellow cab. God zegene de greep. Mijn argumenten om dit niet te doen eindigden in het luchtledige.

„Ach, maak je niet druk”, kreeg ik te horen.

Daar gingen we, een van ons voorin naast de chauffeur, de drie anderen op de achterbank. Op weg naar het adres van het hotel dat we aan de chauffeur hadden opgegeven.

Astronomisch bedrag

Aangekomen op de plaats van bestemming wilde hij de ritprijs betaald krijgen. Hij noemde, zonder blikken of blozen, een astronomisch bedrag.

Dus niet, dit kon niet zo hoog zijn, dat gingen we niet betalen, besloten we. En daar ging het loos! Het kleine Italiaanse mannetje ging volledig door het lint.
„This is a limo, men!”
Nou, als deze oude galbak al een limo was, hoe zou een echte limousine er dan wel niet uitzien?

Als antwoord op mijn verschrikte reactie, kreeg ik van de bijrijdersstoel te horen: „We gaan niet betalen. Die kabouter zal het niet krijgen, wij kunnen hem wel aan.”

Ik kan het me niet herinneren, maar schijn gezegd te hebben: „En dan rijdt hij zeker naar zijn kaboutervriendjes!”.

Het leek alsof die vent het hoorde, hij wilde de auto starten en verder rijden. Ik zag me al eindigen in een of ander donker steegje in een maffia-wijk in New York. Het hart zat me in de keel.

Verwensingen-explosie

Maar zover kwam het niet. Degene op de bijrijdersstoel had de tegenwoordigheid van geest om, voordat de chauffeur de sleutel om kon draaien, die uit het contact te trekken en zich toe te eigenen.

Een explosie van Italiaanse verwensingen viel ons ten deel en hij maakte ons duidelijk dat je dat niet hoorde te doen in New York. Hij wilde zijn sleutel terug. Het nuchtere Hollandse antwoord maakte hem duidelijk dat zijn gedrag in Nederland ook niet geaccepteerd zou zijn. Buiten de auto liep op dat moment toevallig een agent, gelukkig.

„Oké, dan halen we die agent erbij”, was het antwoord waar de chauffeur het mee moest doen.

„No, no.”

Na enige discussie stelde hij zijn prijs bij naar een acceptabel bedrag en was een uit de hand lopende crisis gelukkig afgewend.