Moderne bioscoopervaring

Laat ik beginnen met een eerlijke bekentenis: ik was zo enthousiast over de comeback van de Nederlandse bioscopen dat ik al mijn vrienden, familieleden en zelfs mijn hond heb lastiggevallen met verhalen over luxe stoelen, IMAX-schermen en fauteuils die waarschijnlijk meer kunnen dan ik op een maandagochtend.

De moderne bioscoop, zo prees ik, is een tempel van entertainment waar je zelfs je schoenen wilt uitschoppen om te genieten van een filmervaring die zijn gelijke niet kent.

Met mijn hoofd nog vol van lovende recensies, besloot ik om online kaartjes te kopen voor de nieuwste Mission Impossible bij een bioscoop Eindhoven. „Immers”, dacht ik, „wat kan er nu misgaan met zoveel moderne technologie en stoelen waar James Bond jaloers op zou zijn?” Oh, hoe naïef ik was.

Het begon allemaal zo onschuldig. Ik stapte de zaal binnen en zag het logo op elke stoel staan. Ik wuifde het weg als een of andere sponsor, waarschijnlijk een bedrijf dat zich bezighoudt met hypermoderne koffiezetapparaten voor de 22ste eeuw. Ah, het moderne tijdperk, dacht ik bij mezelf, terwijl ik ging zitten en mijn popcorn binnen handbereik zette.

En toen begon de film. Lieve hemel, ik dacht even dat de bioscoop zelf uit elkaar aan het knallen was. Een orkaan van geluid, een wervelwind van lucht en als kers op de taart, een stoel die heen en weer bewoog alsof het probeerde te beslissen of het een achtbaan of een fauteuil wilde zijn. Mijn zintuigen wisten niet waar ze het hadden – mijn oren kregen een gehoorzaamheidstraining, mijn haar leek op een luchthaven te willen opstijgen en mijn maag voelde zich alsof het een jaarabonnement op een pretpark had gekregen.

Personage in mijn eigen actiefilm

Je raadt het al, ik had mezelf per ongeluk in een 4DX-ervaring gegooid. Weersimulaties? Check. Bewegende stoelen? Dubbelcheck. Geuren die me aan het ruiken zetten alsof ik een bloemenwinkel binnentrad terwijl het onweerde? Absoluut. Ik voelde me als een personage in mijn eigen actiefilm, compleet met een onvrijwillige dosis adrenaline.

Stel je voor: je wordt meegesleurd in een filmwereld waar de actie je niet alleen op het scherm raakt, maar ook fysiek. Stoelen die omhoog en omlaag gaan alsof ze een danswedstrijd winnen, bewegingen die je het gevoel geven dat je op een heuse achtbaan zit en geuren die je ineens naar een andere dimensie transporteren – 4DX laat geen zintuig onberoerd.

Terwijl ik daar zat, overweldigd door de audiovisuele overrompeling, kon ik niet anders dan concluderen dat deze ervaring een ware achtbaanrit was. Was het een memorabele ervaring? Absoluut. Was het de moeite waard? Zonder twijfel. Maar ga ik nog een keer? Wel, dat vereist wat diepgaand zelfonderzoek en wellicht een proefrit in een achtbaan.

Dus hier sta ik, met mijn nieuwe perspectief op bioscoopbezoeken. Ik zal nooit meer denken aan een film als iets dat alleen op het scherm plaatsvindt. Dankzij 4DX kan ik nu zeggen dat ik deel heb uitgemaakt van mijn favoriete films, met alle wendingen, draaien en onverwachte verrassingen die daarbij horen. En wie weet, misschien zal mijn volgende filmbezoek me niet alleen verrijken met entertainment, maar ook met een onverwachte work-out.