Mark Rutte – najaarsstorm
Zijn we eindelijk van de zelfpromotie van Marcel van Roosmalen en zijn boeken af, of er komt weer een nieuwe personal branding in een talkshow. Aandachttrekkerij gaat boven bescheidenheid en uiteindelijk zelfrespect, waarmee je je toch aardig kunt ‘branden’. Arnon Grunberg probeert zijn boek ‘De vluchteling, de grenswacht en de rijke Jood’ aan de man te brengen. Een roman verkoopt niet echt meer, dus waarom zou je dan geen essay – de naam zegt het al – proberen?
‘Rijke Jood’ vind ik nogal op het randje. Nu vermoed ik voorzichtig dat Grunberg mogelijk, eventueel, iets Joods in zich heeft. Ja, dan mag je dat wellicht, misschien, zeggen zonder dat je je ergens persoonlijk aan brandt. Dat wordt dan geaccepteerd, net zoals ik als blanke zonder excuus te hoeven maken iets kan zeggen over een witte.
Als polarisatie afneemt, dan is de oplossing voor de asielcrisis een stuk dichterbij volgens Grunberg. ”Dat aantal van 33.000 is echt niet zo groot. Zonder migratie hebben we ontzettend grote problemen. Maar er is maar een klein deel van de migratie die we (moet zijn ‘dat we’) nodig hebben.” Ja, als je zo polariseert en bagatelliseert, dan los je het probleem nooit op.
Het was dus geen zomerstorm in een glas water, deze week. Elke dag debatteerde de Kamer tot in de late uurtjes en het water stond aan de op elkaar gehouden lippen van de volksvertegenwoordigers. Journaals en talkshows hadden een liveverbinding met iets wat vrijdag werd ontbonden.
‘In Nederland hebben we een traditie van verschillen overbruggen. We zijn een land van minderheden. We houden rekening met elkaar. Alleen zo kunnen wij tot gedragen oplossingen komen. Daarom hebben wij met vier partijen afspraken gemaakt. Wij zien het compromis als een manier om onze idealen dichterbij te brengen. Dat is geven en nemen, ook als het soms moeilijk is’, aldus Sigrid Kaag op de sociale media. In dit korte stukje lees ik algauw vijf keer ‘we/wij’. Dansend op tafel was er slechts één persoonlijk voornaamwoord: ‘Ik.’ Op weg naar een onbereikbaar Torentje. En ‘onze wegen’ zijn nu pas gescheiden.
Mark Rutte gaat excuses aan de koning aanbieden – zei ik nou excuses? Ik bedoel natuurlijk ontslag. Excuses daarvoor (die worden ook zo vaak aangeboden). Probleem is dat Willem-Alexander op vakantie is. Nou ja, dan stuurt Rutte toch even een mailtje met de namen van alle tweehonderd ministers erop. Te lang? Het is al voorgedrukt, een format voor alle kabinetten met Rutte als minister-president. Wat namen schrappen en plakken, als Rutte ze zich tenminste nog weet te herinneren. Maar dat schijnt niet volgens het protocol te mogen.
Dus vraagt Willem Mark naar zijn vakantieadres te komen, kan hij gelijk een paar dagen tot rust komen, gezellig samen een stukje varen in een niet-gammel bootje. Maar Mark heeft genoeg van bootjes en laat ook de najaarsstorm aan zich voorbijgaan.