Zondagmiddag

Het is zondagmiddag en de Tour de France is in volle gang. Ik plof neer op de bank, klaar voor een middag vol fietsplezier.

Maar niet voordat ik de essentiële voorbereidingen heb getroffen: een zak chips. Het geluid van de zak die open knalt, de heerlijke geur die zich verspreidt, het is als een symfonie voor mijn zintuigen.

Ik neem een slok van mijn biertje, terwijl de renners de bergetappe trotseren. Het is een ware strijd tegen de elementen, maar ik zit hier lekker comfortabel. Het is een heroïsche strijd op de bergpassen. Dit is waar echte mannen voor gemaakt zijn.

Nog een biertje

Terwijl de renners zwoegen, besluit ik mezelf te trakteren op nog een biertje. Ik sta op, loop naar de koelkast en pak een flesje. Maar net op dat moment hoor ik de commentator juichen. Er is iets spectaculairs gebeurd! Ik laat het biertje in de koelkast staan en sprint terug naar de bank. Het blijkt een geweldige ontsnapping te zijn, een renner die solo de berg op stormt. Ik schreeuw het uit van opwinding, alsof ik zelf op de fiets zit. De passie voor de sport heeft me volledig in zijn greep.

Na een paar uur koers nadert de finish. De spanning is om te snijden en ik klem mijn handen om de rand van de bank. En dan, de onvermijdelijke eindsprint. De renners geven alles wat ze hebben en ik juich ze luidkeels toe. „Ach, het is maar één zondag zonder voetbal. Maar de Tour de France, dat is pure magie.”

En zo gaat de zondagmiddag verder, gevuld met spannende wielermomenten, een biertje, een zak chips en de wetenschap dat er altijd weer een nieuwe etappe wacht. Het leven is goed op een zondagmiddag als deze.